Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας από την Αριστερά και τις συνακόλουθες προσδοκίες που αυτή είχε δημιουργήσει, η μεγάλη μάχη της κοινωνίας μετά την αναδίπλωση κι ενσωμάτωση της τελευταίας στις επιταγές του ευρωπαϊκού κατεστημένου είναι για τα καλά χαμένη. Τα νεανικά όνειρα αρχίζουν και τελειώνουν στις εκπτώσεις της Black Friday, στους νικητές των τηλε-ριάλιτυ επιβίωσης στις ζούγκλες του χυδαίου καπιταλισμού, στους influencers του instagram, ενώ η νεοφιλελεύθερη δεξιά τρίβει τα χέρια της από ικανοποίηση περιμένοντας την επάνοδό της στην εξουσία, αφού το δόγμα της είναι ήδη κυρίαρχο. Όλα αυτά όμως δεν θα ήταν παρά μια ακόμα ιστορία ενσωμάτωσης στον αστισμό, άμα δεν συνοδεύονταν κι από την απερίγραπτη εθνικιστική έξαρση που βιώσαμε το τελευταίο έτος, ιδιαίτερα έντονη μάλιστα εδώ στον βορρά.
Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018
Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018
Αφιέρωμα στην επέτειο του Πολυτεχνείου
Θυμάσαι Διομήδη;
Η απόσταση απ’ το χτες γίνεται άπειρη
Αναρωτιέσαι σε ποιο λαό ανήκεις
Αν έχει μνήμες… Αν έχει αύριο…
Τι θ’ απομείνει;
Θυμάσαι που σε πλησίασα κι έτρεμες;
Μου 'δωσες ραντεβού « αύριο» Διομήδη
Στα… σκαλάκια του Χημείου
Εγώ σε γύρεψα στην κατάληψη του Χημείου
Στο καφενείο της Νομικής
Το καλοκαίρι στην Αμοργό…
Σε είδα να πεθαίνεις και να πεθαίνεις
Στη Στουρνάρα και στο Σύνταγμα
Σήμερα σε ψάχνω ακόμα και ρωτάω
Τι θα γίνει για σένα χωρίς εσένα;
17/11/1974
Αποστόλης Λούλης
Μου 'δωσες ραντεβού « αύριο» Διομήδη
Στα… σκαλάκια του Χημείου
Εγώ σε γύρεψα στην κατάληψη του Χημείου
Στο καφενείο της Νομικής
Το καλοκαίρι στην Αμοργό…
Σε είδα να πεθαίνεις και να πεθαίνεις
Στη Στουρνάρα και στο Σύνταγμα
Σήμερα σε ψάχνω ακόμα και ρωτάω
Τι θα γίνει για σένα χωρίς εσένα;
17/11/1974
Αποστόλης Λούλης
Πράσινο κύμα με ξεκάθαρη πολιτική και οικολογική αυτονομία
Του Κυριάκου Τσιπούρα*
Η πρόσκληση του συγκυβερνώντος οικολογικού κόμματος, των Οικολόγων Πράσινων, για κοινή αυτόνομη κάθοδο όλων των κομμάτων και πολιτών που πιστεύουν στην πολιτική οικολογία στις προσεχείς ευρωεκλογές, θα μπορούσε να ήταν μία ευχάριστη είδηση, σκιάζεται όμως από την κυβερνητική συνενοχή σε πολιτικές που πολλές φορές εξευτέλισαν το οικολογικό κίνημα.
Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο της πολιτικής στην εποχή των μνημονίων και το οποίο πολλές φορές εμφανιζόταν στα προηγούμενα χρόνια της μεταπολίτευσης, είναι η αφομοίωση μέσω της εξαφάνισης των κινημάτων από τους πολίτες, από τα κάτω που λέμε, και σε αυτό δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς την κομματική εξαφάνιση των Οικολόγων Πράσινων του πιο δυναμικού τα τελευταία χρόνια κόμματος της πολιτικής οικολογίας.
Ιδιαίτερα τα χρόνια της συγκυβέρνησης η πολιτική σε ζητήματα όπως η εξόρυξη υδρογονανθράκων, η τσιμεντοποίηση των τελευταίων αδόμητων χώρων του λεκανοπεδίου Αττικής, το κυνήγι που δεν μειώνεται η περίοδος ολοκληρωτικής εξολόθρευσης των πουλιών ούτε μία μέρα, δόθηκε η εντύπωση στο κόσμο ότι η οικολογία είναι ο τελευταίος κρίκος της βιώσιμης ανάπτυξης, και οι οικολόγοι εξίσου διπρόσωποι αφού για παράδειγμα δίνουν μία περιοχή για δημόσια χρήση στην Δραπετσώνα αλλά ταυτόχρονα επεκτείνονται οι ρυπογόνες και επικίνδυνες δραστηριότητες στην περιοχή όπως με την επαναλειτουργία των δεξαμενών πετρελαίου στο Πέραμα.
Το πολιτικό ζητούμενο λοιπόν σε αυτή την πρόσκληση που απεύθυνε το κόμμα των Οικολόγων πράσινων είναι το ποιος απευθύνει το κάλεσμα και αν αυτή η κοινή κάθοδος των απανταχού οικολόγων θα έχει ένα ξεκάθαρο οικολογικό και προπάντων θα έλεγα όχι αυτόνομο αλλά ανεξάρτητο και δυναμικό λόγο. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι η ουδεμία αναφορά των Οικολόγων Πράσινων για το κίνημα των πολιτών του Πειραιά ενάντια στην επέκταση του λιμανιού προς νότο, δείγμα που δείχνει την διστακτικότητα και την σκόπιμη ή όχι πολιτική μυωπία που έχει αυτή η κυβερνητική τους συμπόρευση.
Ένα δυναμικό λόγο επομένως που δεν θα εξαρτάται από την κυβέρνηση, που θα αποκαταστήσει την επικοινωνία των μελών που στηρίζουν την προώθηση της οικολογίας στην Ελλάδα, θα επαναφέρει την εμπιστοσύνη των περιβαλλοντικών οργανώσεων, θα ενεργοποιήσει κάθε πολίτη που απεχθάνεται τις πολιτικές φατρίες και ίντριγκες και παλεύει να παραδώσει αλώβητο τον κόσμο τούτο στα παιδιά του.
Πολύ κατανοητό είναι να θέλει κανείς η πολιτική οικολογία, το Πράσινο ευρωπαϊκό κόμμα να θέλει να έχει και Έλληνες εκπροσώπους αλλά με πρόσωπα που ξαναζεσταίνουν έτοιμη "μουσταλευριά" η πρόταση είναι καταδικασμένη.
Απαιτείται το νέο πράσινο κύμα στην πολιτική ζωή της χώρας να έχει χαρακτηριστικά ενός δυναμικού ριζοσπαστικού λόγου που διαφοροποιεί και αναδεικνύει την πολιτική οικολογία ως αυτόνομη και εκ των πραγμάτων θα την εφαρμόσει ως κοινωνική αναγκαιότητα που χρειάζεται όχι μόνο η πατρίδα μας αλλά ο πλανήτης μας.
*Μέλος του ΔΡΟ
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018
Η ΠΥΡΚΑΛ της Ελευσίνας σε κίνδυνο!
Μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί
ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ
Ύστερα από 80 χρόνια λειτουργίας το εργοστάσιο της ΠΥΡΚΑΛ στην Ελευσίνα έπαυσε την λειτουργία του και τον Απρίλιο του 2017 αγοράστηκε από τον Όμιλο των ΕΛΠΕ.
Τα 452 στρέμματα του ακινήτου της ΠΥΡΚΑΛ παρεμβάλλονται μεταξύ του διυλιστηρίου και των οικισμών της Ελευσίνας και της Μάνδρας. Στα δύο μέρη του Συγκροτήματος, το Πυροτεχνουργείο και το Γομμωτήριο, που διαχωρίζονται από την ΠΕΟΑΚ, ανήκουν 134 κτίρια τα περισσότερα των οποίων χρονολογούνται μεταξύ των ετών 1934 και 1937.
Σε πολλά από τα κτίρια - σχεδόν όλα με ακέραιο και ειδικής αντοχής φέροντα οργανισμό - έχουν εφαρμοστεί πρωτοποριακές τεχνολογίες σκυροδέματος και χωροδικτυωμάτων και παρουσιάζουν μορφολογικές και κατασκευαστικές αρετές. Παράλληλα, ο μηχανολογικός εξοπλισμός - κατά κύριο λόγο από μηχανουργεία του Βελγίου, της Γερμανίας και Γαλλίας με κάποια δείγματα ελληνικών μηχανουργείων του Πειραιά - τεκμηριώνει τη δυναμικότητα της βιομηχανίας στην εποχή της ακμής της. Ακόμη και οι πιο απλές κατασκευές όπως τα καταφύγια εκρήξεων, τα κτίρια δοκιμών, οι αποθήκες κλπ., συμπληρώνουν τις εγκαταστάσεις της ιστορικής αυτής βιομηχανίας. Επομένως είναι σημαντική η διατήρηση του συνόλου των κτιρίων του Βόρειου και Νότιου τομέα ως νεότερο μνημείο της βιομηχανικής μας ιστορίας.
Τον Δεκέμβριο του 2017 - ύστερα από σχετικό αίτημα του νέου ιδιοκτήτη, χωρίς γνωμοδότηση των Υπηρεσιών του ΥΠΠΟΑ και διαδικασίες express - εκδόθηκαν από την Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Ελευσίνας δύο Άδειες Κατεδάφισης για το σύνολο των κτιρίων και κτισμάτων συνολικού εμβαδού 27.000 τ.μ μεταξύ των οποίων και εμβληματικά κτίρια, όπως το κτίριο, όπου συνέβη το πολύνεκρο ατύχημα του 1995, αλλά και οι δύο θολωτές αποθήκες αδρανών υλικών, το Γομμωτήριο, τα κτίρια των συνεργείων πυροσωλήνων και καψυλίων, ο υδατόπυργος, το σύμπλεγμα των 7 καταφυγίων, το χυτήριο, τα κτίρια των γραφείων κ.α. Ύστερα από την αποκάλυψη και δημοσιοποίηση του θέματος και την γενική κατακραυγή οι Άδειες ανακλήθηκαν!
Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2018
Τέλος στα κλουβιά!
https://www.ciwf.org.uk/news/2018/09/making-history-to-end-the-cage-age
Ο στόχος της Πρωτοβουλίας είναι ο τερματισμός της χρήσης κλουβιών στην κτηνοτροφία στην Ευρώπη. Μέσα σε ένα χρόνο πρέπει να ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο έγκυρες υπογραφές σε επτά τουλάχιστον χώρες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.
http://ec.europa.eu/citizens-initiative/public/initiatives/open/details/2018/000004/el?lg=el
Το εγχείρημα αυτό ξεκίνησε από τη ΜΚΟ Compassion in World Farming. Δημιουργήθηκε ένα Δίκτυο αποτελούμενο από 130+ οργανώσεις μέχρι στιγμής, μεταξύ των οποίων 40 από την Ελλάδα.
Την Πέμπτη, 4 Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, παρουσιάστηκε η Πρωτοβουλία στο Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο.
http://www.animalwelfareintergroup.eu/meetings/
Στις 12 Οκτωβρίου και ώρα 17:30 θα γίνει η έναρξη της Πρωτοβουλίας στην Ελλάδα, στο Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα, Αμαλίας 8, στην Πλατεία Συντάγματος.
ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ: https://ciwf-int.endthecageage.eu/el-EL/live
Υποχρεωτικά πεδία για την Ελλάδα: Ονοματεπώνυμο, ονοματεπώνυμο πατέρα, υπηκοότητα, αριθμός ταυτότητας ή διαβατηρίου, ημερομηνία γέννησης.
Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2018
Όχι στην έγκριση χρήσης του ROUNDUP
Με αφορμή μια πρόσφατη κινητοποίηση στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης σχετικά με τη νόμιμη χρήση (από τις 6/3/2018 που δόθηκε και επίσημα η έγκριση από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου για τα επόμενα πέντε χρόνια) του προϊόντος ROUNDUP FLEX της εταιρίας Μonsanto, που εμπεριέχει τη δραστική ουσία glyphosate θέλουμε να δηλώσουμε ως ΔΡΟ την αντίθεσή μας σε αυτό το προϊόν. Και εξηγούμαστε:
Η Μonsanto είναι μια αμερικανική πολυεθνική με ηγετική θέση μεταξύ των εταιριών βιοτεχνολογίας και πρωτοπόρα στην παρασκευή και διάθεση γενετικά τροποποιημένων σπόρων ανά τον κόσμο για διάφορες καλλιέργειες όπως σόγια, καλαμπόκι, ρύζι και σιτηρά. Την γκάμα των προϊόντων της συμπληρώνουν διάφορα ζιζανιοκτόνα (με βασικό το roundup), μυκητοκτόνα, λιπάσματα κ.ά. Το όνομά της επί σειρά δεκαετιών έχει εμπλακεί σε σκανδαλώδεις υποθέσεις, από δηλητηριάσεις – καρκινογενέσεις αγροτών από rοundup και άλλα προϊόντα της, μέχρι πειράματα σε υποσιτισμένους πληθυσμούς της Αφρικής και της Ινδίας. Με διάφορα επικοινωνιακά τεχνάσματα, εξαγορές κρατικών λειτουργών και πληρωμένες επιστημονικές μελέτες κατάφερε να επιβάλει την αποκλειστική χρήση μεταλλαγμένων σπόρων και άλλων προϊόντων της ώστε να γίνει μονόδρομος η χρήση τους από τους παραγωγούς σε πολλά μέρη του κόσμου, καθώς τα φυτά που βγαίνουν από αυτούς τους σπόρους δεν μπορούν να αναπαραχθούν.
Έτσι κάθε χρόνο οι καλλιεργητές έπρεπε να ξαναγοράζουν σπόρους και φυτοφάρμακα από την εταιρία. Υπάρχει τεράστιος όγκος πληροφοριών για την εταιρία, αλλά και πλήθος επιστημονικών μελετών που καταδεικνύουν την επικινδυνότητα των προϊόντων της για τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Αξίζει να αναφερθεί ότι η Monsanto ήταν ο προμηθευτής του αμερικανικού Πενταγώνου με τον περιβόητο πορτοκαλί παράγοντα, το χημικό με το οποίο ψεκάστηκαν τα δάση του Βιετνάμ ώστε να καταστραφούν για να αποκαλυφθούν οι θέσεις των Βιετκόνγκ. Τα παραμορφωμένα παιδιά που γεννιούνται έως και σήμερα, οι εκατοντάδες χιλιάδες καρκίνοι, οι θάνατοι Βιετναμέζων χωρικών και Αμερικανών φαντάρων θεωρήθηκαν αμελητέα. Και η εταιρία όλο και μεγάλωνε… Τον Ιούνιο του 2018 ολοκληρώθηκε η διαδικασία εξαγοράς της Μonsanto από τον όμιλο χημικών BAYER, γερμανικών – κατά κύριο λόγο – συμφερόντων. Μόλις έγινε η συγχώνευση, ο γερμανικός όμιλος έσπευσε να κάνει γνωστό ότι το εμπορικό σήμα Monsanto θα πρέπει να καταργηθεί.
Ας έρθουμε τώρα στη δραστική ουσία glyphosate, που από το 2015 χαρακτηρίστηκε ως "πιθανώς καρκινογόνος" από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, και χρησιμοποιείται σήμερα υπό διάφορα εμπορικά σήματα, με πιο διαδεδομένο το Roundup. Αν και τα επόμενα χρόνια το όνομα και οι συσκευασία ίσως αλλάξουν, η glyphosate θα συνεχίσει να φτάνει στο πιάτο μας... Αξίζει να σημειωθεί πως εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων πέρασε στη συνεδρίαση της Ειδικής Επιτροπής Γεωργίας των χωρών-μελών της ΕΕ η αδειοδότηση του glyphosate. 18 κράτη μέλη, τα οποία εκπροσωπούν πάνω από το 65% του πληθυσμού της ΕΕ, ψήφισαν υπέρ του να συνεχιστεί η χρήση της αμφιλεγόμενης ουσίας, εννέα κράτη καταψήφισαν και ένα απείχε της ψηφοφορίας.
Παρότι το roundup επιτρέπεται να χρησιμοποιείται στην ΕΕ για τα πέντε επόμενα χρόνια, με το «ναι» της ΕΕ, το ψήφισμα δεν είναι δεσμευτικό και μεμονωμένες χώρες μπορούν να απαγορεύσουν τη χρήση της δραστικής ουσίας glyphosate στους αγρότες τους.
Η κυβέρνηση όμως επέλεξε η Ελλάδα να μην είναι μία από αυτές. Και βέβαια δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει πως στην υπόθεση των γενετικά τροποποιημένων, των φυτοφαρμάκων, των λιπασμάτων και σε ό,τι εμπλέκεται στην αλυσίδα παραγωγής της τροφής η ευθύνη επιμερίζεται σε όλους ανεξαιρέτως, από τους μεγάλους παραγωγούς τροφής, μέχρι και τον τελευταίο αγρότη αλλά και στους καταναλωτές που «στηρίζουν» το καταστροφικό για την υγεία και το περιβάλλον προϊόν.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΌΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ROUNDUP
Σάββατο 25 Αυγούστου 2018
Οι πυρκαγιές στην Αττική: κλιματική αλλαγή, διαχρονικές παθογένειες και κυβερνητικές εξαγγελίες
της Ελένης Πορτάλιου
Πριν την αναφορά στα συμβάντα της καταστροφικής πυρκαγιάς, που άφησε πίσω της 95 νεκρούς και πολλούς τραυματίες, και στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού - τις 20 παρεμβάσεις για την προστασία και τον έλεγχο του δομημένου περιβάλλοντος και τη νέα Εθνική Υπηρεσία Διαχείρισης Έκτακτων Αναγκών - θεωρώ σκόπιμο να θέσω τρία σημεία τα οποία αφορούν τόσο στις υπερκείμενες συνθήκες της κλιματικής αλλαγής , όσο και στις διαχρονικές παθογένειες της πολιτικής για το περιβάλλον και τον πολεοδομικό σχεδιασμό στη χώρα μας.
1. Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΕΧΕΙ ΑΜΕΣΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ
Το 1992 στη Διεθνή Διάσκεψη του Ρίο η κλιματική αλλαγή αποτυπώθηκε ως προς τα αίτια, τις καταστροφικές της συνέπειες και τις αναγκαίες παγκόσμιες πολιτικές ανάσχεσης της απειλητικής για τη φύση και την ανθρώπινη ζωή υπερθέρμανσης του πλανήτη. Στη Διεθνή Διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή στο Παρίσι το 2015 οι ΗΠΑ υπέγραψαν την κοινή απόφαση λήψης μέτρων για τη συγκράτηση της αύξησης της θερμοκρασίας κάτω από 2 βαθμούς, αλλά ο νέος πρόεδρος Τραμπ, εκπρόσωπος του πετρελαϊκού λόμπι, απέσυρε μετά την εκλογή του την υπογραφή της χώρας του. Η Κίνα δεν προσήλθε στη διάσκεψη αν και έχει τεράστια συμμετοχή στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
Τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής είναι ήδη ορατά και έχουν δραματικές επιπτώσεις: δεκάδες εκατομμύρια πρόσφυγες λόγω ξηρασίας και πλημμυρών από τις πιο φτωχές χώρες, τεράστιες καταστροφές δασών από την Καλιφόρνια μέχρι την Πορτογαλία, την Ελλάδα και την Κροατία, ακραία πλημμυρικά φαινόμενα, ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες το 2018 σε Γαλλία, Βρετανία, Σκανδιναβικές χώρες, Ιταλία, Ιαπωνία. Τα ανθρώπινα θύματα συνεχώς πολλαπλασιάζονται ενώ ζώα και πουλιά εξοντώνονται μαζικά από τις πυρκαγιές. Σύμφωνα με τη διεθνή ερευνήτρια και πανεπιστημιακό Νατάσσα Ρωμανού « λόγω της κλιματικής αλλαγής τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη έχουν τετραπλασιαστεί οι πλημμύρες και έχουν διπλασιαστεί οι καύσωνες, οι ξηρασίες, οι πυρκαγιές και οι καταιγίδες ενώ στην Αττική, την περισσότερο πυρόπληκτη περιφέρεια της χώρας, έχει καεί το 40% του δασικού πλούτου της. Η θερμοκρασία στην Ευρώπη αυξήθηκε κατά 1,3 βαθμούς σε σχέση με 50 χρόνια πριν ενώ τα πιο θερμά χρόνια ήταν από το 2011 και μετά».
Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η γη μπορεί να οδηγηθεί σε μια κατάσταση θερμοκηπίου η οποία μπορεί να μην είναι αναστρέψιμη. Σήμερα οι θερμοκρασίες έχουν αυξηθεί κατά 1 βαθμό περίπου από την προβιομηχανική εποχή και αυξάνονται κατά 0.17 ανά δεκαετία. Από την προσέγγιση αυτή προκύπτει ότι το όριο των 2 βαθμών της διάσκεψης του Παρισιού δεν είναι ασφαλές , πολύ περισσότερο που οι πολιτικές διεθνώς είναι αναντίστοιχες με το πρόβλημα.
Οι πολιτικές αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής πρέπει να έχουν παγκόσμια ανταπόκριση - για παράδειγμα η ανάσχεση της υπερχειλίζουσας αστικοποίησης του πλανήτη και η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Οι λύσεις αυτές βρίσκονται, όμως, σε πλήρη αντίφαση με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων κολοσσών και της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας. Η διεθνής διάσταση και η απουσία επαρκών παγκόσμιων συμφωνιών δεν απαλλάσσει τα εθνικά κράτη. Τόσο οι πολιτικές όσο και οι ευθύνες έχουν και εθνικό όνομα . Η Ελλάδα κωφεύει στα επίδικα γενικά και ειδικά μέτρα. Από την εποχή των μνημονίων, όχι μόνο δεν υπάρχουν πολιτικές πρόληψης από τις πυρκαγιές και αναδάσωσης/ανάπλασης των δασών όπως και αντιμετώπισης των πλημμυρικών φαινομένων, αλλά προστίθενται συνεχώς νέοι «αναπτυξιακοί» νόμοι και «επενδύσεις» που επιβαρύνουν ιλιγγιωδώς τις ήδη επικίνδυνες συνθήκες εκδήλωσης ακραίων φαινομένων.
2. ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΕΣ ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ
Παρασκευή 1 Ιουνίου 2018
Η Ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού, οι Κοινωνικές Ανάγκες και το Δημόσιο Συμφέρον
Το όποιο τίμημα από το ξεπούλημα του Ελληνικού θα
καταλήξει στη «μαύρη τρύπα» του χρέους που δημιούργησαν
οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις και όχι στις σημερινές
κοινωνικές ανάγκες.
του Πάνου Τότσικα
Ο χώρος του πρ. αεροδρομίου Ελληνικού αποτελεί έναν από τους εναπομείναντες μεγάλους ελεύθερους δημόσιους χώρους στην Αττική που απέμειναν αδόμητοι και «αναξιοποίητοι».
Η «αξιοποίηση» του Ελληνικού αποτελεί σήμερα κοινό αίτημα. Το ζήτημα ωστόσο που έχει τεθεί είναι: «αξιοποίηση» για ποιόν και για τι. Για την κάλυψη των σημερινών και μελλοντικών κοινωνικών αναγκών και την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος ή για την εξυπηρέτηση και την κερδοσκοπία ιδιωτικών συμφερόντων. Όσοι συμφωνούν με τη δεύτερη εκδοχή, θεωρούν αυτονόητη την «ιδιωτικοποίηση» του χώρου, δηλαδή τη μακροχρόνια απόδοσή του σε κάποιους ιδιώτες «επενδυτές», ντόπιους και ξένους, για την «αξιοποίησή» του.
Με το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας (2012) καθορίστηκαν οι χρήσεις γης και οι όροι δόμησης του χώρου του πρ.αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά, με τους οποίους δίνεται ουσιαστικά η δυνατότητα δημιουργίας μιας νέας πόλης 30.000 κατοίκων και 3.600.000 τ.μ μπετόν.
Στη συνέχεια, μέσω ενός σκανδαλώδους «διαγωνισμού», με τον οποίο αγνοήθηκε ο λεγόμενος «υγιής ανταγωνισμός» επιλέχθηκε ο μοναδικός διαγωνιζόμενος, ο Όμιλος Λάτση, ως ο κατάλληλος «Επενδυτής» για την αξιοποίηση του συνολικού χώρου των 6.200 στρ., και το 2014 υπογράφτηκε εσπευσμένα από την καταρρέουσα κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου μια απαράδεκτη Σύμβαση.
Τον Οκτώβριο του 2016, υπό την πίεση των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισε μια «βελτιωμένη» εκδοχή της Σύμβασης, την οποία ψήφισε και στη Βουλή. Τον Δεκέμβριο του 2017 η κυβέρνηση ενέκρινε το λεγόμενο Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (Σ.Ο.Α.), που κατέθεσε ο «Επενδυτής» και προώθησε το σχέδιο Π.Δ. στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο το έκρινε συνταγματικό και νόμιμο.
Ωστόσο, παρά την έγκριση του Π.Δ. για το Ελληνικό, τίθενται επιτακτικά και μια σειρά ζητήματα που αφορούν τις πολιτικές επιλογές που προωθούνται.
Η λεγόμενη «αξιοποίηση» του Ελληνικού δεν προωθεί το «δημόσιο συμφέρον».
- Η παραχώρηση για 99 χρόνια 6.200 στρ. έναντι 950 εκατ. ευρώ σε βάθος 12 χρόνων, αποτελεί ένα τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο.
- Το 30% της συνολικής έκτασης του Ελληνικού και της παραλίας του Αγ. Κοσμά παραχωρείται σε ιδιώτες κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή, δηλαδή δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω στο Ελληνικό Δημόσιο.
- Το όποιο τίμημα από το ξεπούλημα του Ελληνικού θα καταλήξει στη «μαύρη τρύπα» του χρέους που δημιούργησαν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις και όχι στις σημερινές κοινωνικές ανάγκες.
Η λεγόμενη «αξιοιποίηση» του Ελληνικού δεν προωθεί τις κοινωνικές ανάγκες.
- Κοινωνική ανάγκη δεν είναι η δημιουργια νέων εμπορικών κολοσσών (Μall), αλλά η στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
- Κοινωνική ανάγκη δεν είναι η κατασκευή πεντάστερων ξενοδοχείων, ουρανοξυστών 200 μέτρων, Καζίνο, γηπέδων γκόλφ.
- Κοινωνική ανάγκη δεν είναι η κατασκευή χιλιάδων νέων διαμερισμάτων σε μια πόλη που έχει χιλιάδες κενές και κατασχεμένες κατοικίες.
- Κοινωνική ανάγκη δεν είναι η κατάργηση του δημόσιου Αθλητικού Κέντρου του Αγίου Κοσμά και η δημιουργία στη θέση του ενός περίκλειστου πολιτελούς ιδιωτικού οικιστικού συγκροτήματος.
- Κοινωνική ανάγκη είναι η διεύρυνση της πρόσβασης από όλους τους πολίτες προς τον παραλιακό χώρο του Σαρωνικού, όχι ο περιορισμός της πρόσβασής τους και η απόδοσή του σε ιδιώτες, σε επιχειρηματίες και ξενοδοχεία.
- Κοινωνική ανάγκη είναι η δημιουργία στο Ελληνικό ενός δημόσιου Μητροπολιτικού Πάρκου υψηλού πράσινου, με παράλληλες εγκαταστάσεις πολιτισμού, αθλητισμού και κοινωφελείς δραστηριότητες.
Πρόσφατα, μια σειρά κοινωνικοί φορές, συλλογικότητες και εκατοντάδες πολίτες, προσέφυγαν ξανά στο ΣτΕ ζητώντας την ακύρωση του εγκεκριμένου Π.Δ. για το Ελληνικό, παραθέτοντας μια σειρά σοβαρούς λόγους που αφορούν την παραβίαση της ισχύουσας πολεοδομικής, περιβαλλοντικής, αρχαιολογικής και δασικής νομοθεσίας, καθώς και το Σύνταγμα της χώρας μας. Επίσης, κοινωνικοί φορείς και πολίτες έχουν προσφύγει στα αρμοδια ευρωπαϊκά όργανα επικαλούμενοι παραβιάσεις της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Το Συμβούλιο Επικρατείας αναλαμβάνοντας την ιστορική του ευθύνη, θα πρέπει να συνυπολογίσει όλα τα παραπάνω στην απόφαση που θα λάβει.
Το «Ελληνικό» αποτελεί ένα τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο, ένα πολεοδομικό τερατούργημα, ένα περιβαλλοντικό έγκλημα.
Για ποια «ανάπτυξη» καλούμαστε να θυσιάσουμε (και) το Ελληνικό;
Σημείωση / ΕΦ.ΣΥΝ 22.2.2018
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έδωσε το «πράσινο φως» για την επένδυση στο Ελληνικό, καθώς έκρινε συνταγματικό και νόμιμο το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο για την ολοκλήρωση μίας εκκρεμότητας που συνδέεται με τα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης του ελληνικού μνημονιακού προγράμματος.
Το ΣτΕ επεξεργάστηκε νομοπαρασκευαστικά το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την «έγκριση του Σχεδίου Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (ΣΟΑ) του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού-Αγίου Κοσμά περιφέρειας Αττικής» και αποφάνθηκε ότι δεν προσκρούει σε συνταγματικές και νομοθετικές διατάξεις, αν και οι δικαστές υπογράμμισαν ότι πρέπει να τηρηθούν με ευλάβεια οι περιβαλλοντικές, πολεοδομικές, αρχιτεκτονικές κ.λπ. νομοθετικές προβλέψεις και διατάξεις. Εξάλλου, υπογραμμίστηκε ότι οι προβλεπόμενες κατασκευές, κ.λπ. είναι σύμφωνες με το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας.
Αναφορικά με τους προβλεπόμενους ουρανοξύστες που πρόκειται να κατασκευαστούν, οι δικαστές επισήμαναν ότι «οι παρεκκλίσεις από τις πάγιες πολεοδομικές διατάξεις ως προς τους όρους δόμησης και τη δυνατότητα κατασκευής υψηλών κτιρίων, δικαιολογούνται για την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος («έντονου» κατά τη διατύπωση του νόμου 4062/2012)».
Όπως αναφέρουν, το δημόσιο συμφέρον «συνίσταται στη δημιουργία μητροπολιτικού πόλου πολλαπλών λειτουργιών εθνικής εμβέλειας και διεθνούς αναφοράς, στην κατασκευή και συντήρηση μητροπολιτικού πάρκου πρασίνου και αναψυχής στην Αττική και στην ίδρυση μητροπολιτικού πόλου ανάπτυξης στην περιοχή, με πολλαπλούς ειδικότερους στόχους που αφορούν, μεταξύ άλλων, στην αντιμετώπιση της οξείας οικονομικής κρίσης, την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, την αύξηση της απασχόλησης και στη μείωση της ανεργίας, στην καταπολέμηση της φτώχειας, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, τη μείωση του δημοσίου χρέους, την ανάδειξη της Αθήνας σε πολιτιστική μητρόπολη, σε τουριστικό πόλο διεθνούς ακτινοβολίας, σε σημαντικό κέντρο οικονομικής ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας κ.ά.».
Κατά συνέπεια, «μπορεί να επιτρέπεται η κατασκευή πολύ υψηλών κτιρίων ειδικής αρχιτεκτονικής σχεδίασης ή άλλων υψηλών κτιρίων πρωτότυπης αστικής ανάπτυξης ή και ειδικού κτιρίου εντός του μητροπολιτικού πάρκου πρασίνου και αναψυχής».
Η «αξιοποίηση» του Ελληνικού αποτελεί σήμερα κοινό αίτημα. Το ζήτημα ωστόσο που έχει τεθεί είναι: «αξιοποίηση» για ποιόν και για τι. Για την κάλυψη των σημερινών και μελλοντικών κοινωνικών αναγκών και την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος ή για την εξυπηρέτηση και την κερδοσκοπία ιδιωτικών συμφερόντων. Όσοι συμφωνούν με τη δεύτερη εκδοχή, θεωρούν αυτονόητη την «ιδιωτικοποίηση» του χώρου, δηλαδή τη μακροχρόνια απόδοσή του σε κάποιους ιδιώτες «επενδυτές», ντόπιους και ξένους, για την «αξιοποίησή» του.
Με το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας (2012) καθορίστηκαν οι χρήσεις γης και οι όροι δόμησης του χώρου του πρ.αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά, με τους οποίους δίνεται ουσιαστικά η δυνατότητα δημιουργίας μιας νέας πόλης 30.000 κατοίκων και 3.600.000 τ.μ μπετόν.
Στη συνέχεια, μέσω ενός σκανδαλώδους «διαγωνισμού», με τον οποίο αγνοήθηκε ο λεγόμενος «υγιής ανταγωνισμός» επιλέχθηκε ο μοναδικός διαγωνιζόμενος, ο Όμιλος Λάτση, ως ο κατάλληλος «Επενδυτής» για την αξιοποίηση του συνολικού χώρου των 6.200 στρ., και το 2014 υπογράφτηκε εσπευσμένα από την καταρρέουσα κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου μια απαράδεκτη Σύμβαση.
Τον Οκτώβριο του 2016, υπό την πίεση των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εμφάνισε μια «βελτιωμένη» εκδοχή της Σύμβασης, την οποία ψήφισε και στη Βουλή. Τον Δεκέμβριο του 2017 η κυβέρνηση ενέκρινε το λεγόμενο Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (Σ.Ο.Α.), που κατέθεσε ο «Επενδυτής» και προώθησε το σχέδιο Π.Δ. στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο το έκρινε συνταγματικό και νόμιμο.
Ωστόσο, παρά την έγκριση του Π.Δ. για το Ελληνικό, τίθενται επιτακτικά και μια σειρά ζητήματα που αφορούν τις πολιτικές επιλογές που προωθούνται.
Η λεγόμενη «αξιοποίηση» του Ελληνικού δεν προωθεί το «δημόσιο συμφέρον».
- Η παραχώρηση για 99 χρόνια 6.200 στρ. έναντι 950 εκατ. ευρώ σε βάθος 12 χρόνων, αποτελεί ένα τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο.
- Το 30% της συνολικής έκτασης του Ελληνικού και της παραλίας του Αγ. Κοσμά παραχωρείται σε ιδιώτες κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή, δηλαδή δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω στο Ελληνικό Δημόσιο.
- Το όποιο τίμημα από το ξεπούλημα του Ελληνικού θα καταλήξει στη «μαύρη τρύπα» του χρέους που δημιούργησαν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις και όχι στις σημερινές κοινωνικές ανάγκες.
Η λεγόμενη «αξιοιποίηση» του Ελληνικού δεν προωθεί τις κοινωνικές ανάγκες.
- Κοινωνική ανάγκη δεν είναι η δημιουργια νέων εμπορικών κολοσσών (Μall), αλλά η στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
- Κοινωνική ανάγκη δεν είναι η κατασκευή πεντάστερων ξενοδοχείων, ουρανοξυστών 200 μέτρων, Καζίνο, γηπέδων γκόλφ.
- Κοινωνική ανάγκη δεν είναι η κατασκευή χιλιάδων νέων διαμερισμάτων σε μια πόλη που έχει χιλιάδες κενές και κατασχεμένες κατοικίες.
- Κοινωνική ανάγκη δεν είναι η κατάργηση του δημόσιου Αθλητικού Κέντρου του Αγίου Κοσμά και η δημιουργία στη θέση του ενός περίκλειστου πολιτελούς ιδιωτικού οικιστικού συγκροτήματος.
- Κοινωνική ανάγκη είναι η διεύρυνση της πρόσβασης από όλους τους πολίτες προς τον παραλιακό χώρο του Σαρωνικού, όχι ο περιορισμός της πρόσβασής τους και η απόδοσή του σε ιδιώτες, σε επιχειρηματίες και ξενοδοχεία.
- Κοινωνική ανάγκη είναι η δημιουργία στο Ελληνικό ενός δημόσιου Μητροπολιτικού Πάρκου υψηλού πράσινου, με παράλληλες εγκαταστάσεις πολιτισμού, αθλητισμού και κοινωφελείς δραστηριότητες.
Πρόσφατα, μια σειρά κοινωνικοί φορές, συλλογικότητες και εκατοντάδες πολίτες, προσέφυγαν ξανά στο ΣτΕ ζητώντας την ακύρωση του εγκεκριμένου Π.Δ. για το Ελληνικό, παραθέτοντας μια σειρά σοβαρούς λόγους που αφορούν την παραβίαση της ισχύουσας πολεοδομικής, περιβαλλοντικής, αρχαιολογικής και δασικής νομοθεσίας, καθώς και το Σύνταγμα της χώρας μας. Επίσης, κοινωνικοί φορείς και πολίτες έχουν προσφύγει στα αρμοδια ευρωπαϊκά όργανα επικαλούμενοι παραβιάσεις της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Το Συμβούλιο Επικρατείας αναλαμβάνοντας την ιστορική του ευθύνη, θα πρέπει να συνυπολογίσει όλα τα παραπάνω στην απόφαση που θα λάβει.
Το «Ελληνικό» αποτελεί ένα τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο, ένα πολεοδομικό τερατούργημα, ένα περιβαλλοντικό έγκλημα.
Για ποια «ανάπτυξη» καλούμαστε να θυσιάσουμε (και) το Ελληνικό;
Σημείωση / ΕΦ.ΣΥΝ 22.2.2018
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έδωσε το «πράσινο φως» για την επένδυση στο Ελληνικό, καθώς έκρινε συνταγματικό και νόμιμο το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος, ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο για την ολοκλήρωση μίας εκκρεμότητας που συνδέεται με τα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης του ελληνικού μνημονιακού προγράμματος.
Το ΣτΕ επεξεργάστηκε νομοπαρασκευαστικά το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την «έγκριση του Σχεδίου Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης (ΣΟΑ) του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού-Αγίου Κοσμά περιφέρειας Αττικής» και αποφάνθηκε ότι δεν προσκρούει σε συνταγματικές και νομοθετικές διατάξεις, αν και οι δικαστές υπογράμμισαν ότι πρέπει να τηρηθούν με ευλάβεια οι περιβαλλοντικές, πολεοδομικές, αρχιτεκτονικές κ.λπ. νομοθετικές προβλέψεις και διατάξεις. Εξάλλου, υπογραμμίστηκε ότι οι προβλεπόμενες κατασκευές, κ.λπ. είναι σύμφωνες με το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας.
Αναφορικά με τους προβλεπόμενους ουρανοξύστες που πρόκειται να κατασκευαστούν, οι δικαστές επισήμαναν ότι «οι παρεκκλίσεις από τις πάγιες πολεοδομικές διατάξεις ως προς τους όρους δόμησης και τη δυνατότητα κατασκευής υψηλών κτιρίων, δικαιολογούνται για την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος («έντονου» κατά τη διατύπωση του νόμου 4062/2012)».
Όπως αναφέρουν, το δημόσιο συμφέρον «συνίσταται στη δημιουργία μητροπολιτικού πόλου πολλαπλών λειτουργιών εθνικής εμβέλειας και διεθνούς αναφοράς, στην κατασκευή και συντήρηση μητροπολιτικού πάρκου πρασίνου και αναψυχής στην Αττική και στην ίδρυση μητροπολιτικού πόλου ανάπτυξης στην περιοχή, με πολλαπλούς ειδικότερους στόχους που αφορούν, μεταξύ άλλων, στην αντιμετώπιση της οξείας οικονομικής κρίσης, την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, την αύξηση της απασχόλησης και στη μείωση της ανεργίας, στην καταπολέμηση της φτώχειας, την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, τη μείωση του δημοσίου χρέους, την ανάδειξη της Αθήνας σε πολιτιστική μητρόπολη, σε τουριστικό πόλο διεθνούς ακτινοβολίας, σε σημαντικό κέντρο οικονομικής ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας κ.ά.».
Κατά συνέπεια, «μπορεί να επιτρέπεται η κατασκευή πολύ υψηλών κτιρίων ειδικής αρχιτεκτονικής σχεδίασης ή άλλων υψηλών κτιρίων πρωτότυπης αστικής ανάπτυξης ή και ειδικού κτιρίου εντός του μητροπολιτικού πάρκου πρασίνου και αναψυχής».
Παρασκευή 18 Μαΐου 2018
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Οι άμαχοι Παλαιστίνιοι «πλήρωσαν»πάλι
Δευτέρα 30 Απριλίου 2018
AΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ
ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΡΕΜΑΤΟΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ ΑΠΟ Λ. ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΩΣ ΕΚΒΟΛΕΣ
Η εκδίκαση του ρ. Πικροδάφνης θα γίνει την Τετάρτη 2/5/18 στο ΣτΕ,
Η συνεδρίαση του ΣτΕ αρχίζει στις 9.30πμ, αλλά εκτιμάται ότι μέχρι το μεσημέρι δεν θα έχει έρθει προς συζήτηση..
Γι' αυτό τα τηλέφωνα των μελών του Δικτύου θα είναι στην διάθεση όλων, για πληροφορίες και μηνύματα.
Η παρουσία όλων μας είναι σημαντική, όχι μόνον για λόγους εντυπώσεων, αλλά και για ουσιαστική βοήθεια, στα πανό και στο μοίρασμα φυλλαδίων (τρίπτυχο των Φορέων και μονοσέλιδο ενημερωτικό για το ΣτΕ του Δικτύου).
Έξω από το ΣτΕ θα στηθούν 2 πανό και θα μοιράζονται φυλλάδια στους πολίτες, από τις 9.30 πμ έως τις 11.50πμ, Μετά όλοι μαζΊ θα μπούμε μέσα στην αίθουσα για να περιμένουμε την εκδίκαση.
Όποιος θέλει μπορεί να επικοινωνήσει με την Ευαγγελία Δημητρίου στο 6944683652, διαφορετικά μπορεί να μας βρει έξω από το ΣΤΕ το πρωί της Τετάρτης, Πανεπιστημίου 47-49, Αθήνα στις 9:30.πμ
Ακολουθεί αναδημοσίευση από την "Καθημερινή", 29/6/13
Ρέμα της Πικροδάφνης, ένας βρώμικος παράδεισος στον αστικό ιστό Του Γιώργου Λιάλιου
Σκουπίδια, μπάζα, δύσοσμο νερό. Και μερικές εκατοντάδες μέτρα μετά, ένας μικρός φυσικός παράδεισος. Το ρέμα της Πικροδάφνης είναι ένα από τα τελευταία στην Αττική που διατηρεί, έστω και σε μικρό βαθμό, την αίσθηση της αρχικής του κατάστασης. Παραμένει όμως απαξιωμένο, χαμένο σε μια πόλη πνιγμένη στο μπετόν. Μια πρόσφατη μελέτη ανέδειξε τα προβλήματά του, αλλά και την ιδιαίτερη -για τα δεδομένα μιας μεγαλούπολης- οικολογική του αξία. Η προστασία και η ανάδειξή του όμως είναι μια δύσκολη υπόθεση, καθώς απαιτεί συντονισμό και πόρους από διαφορετικούς φορείς.
Το ρέμα της Πικροδάφνης πηγάζει από τον Υμηττό και καταλήγει στη θάλασσα στον Αλιμο, αφού διασχίσει τους δήμους Βύρωνα, Ηλιούπολης, Αγίου Δημητρίου και Παλαιού Φαλήρου. Εχει μήκος περί τα 9,3 χλμ., από τα οποία τα πρώτα 3 είναι εγκιβωτισμένα. Τα υπόλοιπα παραμένουν στην επιφάνεια, η κοίτη του όμως έχει περιοριστεί από την αυθαίρετη και νόμιμη δόμηση. Το 1993 μάλιστα συμπεριελήφθη στα ρέματα της Αττικής που έχουν χαρακτηριστεί «ιδιαιτέρου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος».
Το 2012, με χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο, ξεκίνησε για πρώτη φορά ένα πρόγραμμα για την παρακολούθηση της οικολογικής του κατάστασης και τη διατύπωση προτάσεων για την αποκατάστασή του. Το πρόγραμμα ανέλαβε το Ινστιτούτο Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων και Εσωτερικών Υδάτων/ΕΛΚΕΘΕ. «Το ρέμα της Πικροδάφνης είναι από τα ελάχιστα στην Αττική που διατηρεί τη φυσική του κατάσταση σε κάποιο βαθμό. Δεν είναι όλο βέβαια σε καλή κατάσταση, ούτε στην ίδια κατάσταση» εξηγεί στην «Κ» ο ερευνητής στο ΕΛΚΕΘΕ, Ηλίας Δημητρίου. «Σε κάποια σημεία η κοίτη του έχει χάσει τη φυσική της μορφή από τα μπαζώματα, που καταρρέουν με την πρώτη δυνατή βροχόπτωση. Και σε άλλα έχει ζωή: στις εκβολές και στην παρόχθια ζώνη του έχουν εντοπιστεί περισσότερα από 100 είδη πουλιών, ενώ πλούσια είναι και η εντομοπανίδα του».
Οι πηγές ρύπανσης του ρέματος είναι πολλές, καθιστώντας την αποκατάστασή του ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση. «Για παράδειγμα, στο ρέμα καταλήγουν αστικά λύματα από δύο αντλιοστάσια της ΕΥΔΑΠ, όταν λόγω έντονων βροχοπτώσεων υπερχειλίζουν. Πρόσφατα, σε μια πλημμύρα, ο αγωγός ακαθάρτων “άδειασε” στο ρέμα. Επίσης, στο ρέμα καταλήγουν αγωγοί ομβρίων αλλά και αρκετές παράνομες συνδέσεις. Για παράδειγμα, στις οδούς Σωκράτους και Βεργίνας στα σύνορα Αγίου Δημητρίου και Παλαιού Φαλήρου, η ΕΥΔΑΠ ουδέποτε παρέλαβε τους αγωγούς αποχέτευσης εξαιτίας κακοτεχνίας. Υπάρχει λοιπόν η υπόνοια ότι πολλά από τα σπίτια στους δύο αυτούς δρόμους έχουν παράνομες συνδέσεις με τους αγωγούς ομβρίων, που με τη σειρά τους καταλήγουν στο ρέμα...».
Τα τελευταία χρόνια, οι δήμοι τους οποίους διατρέχει το ρέμα έχουν ξεκινήσει προσπάθειες για την αναστροφή της κατάστασης. «Ανά τακτά διαστήματα διοργανώνουμε δράσεις καθαρισμού, χωρίς μηχανήματα» λέει στην «Κ» η δήμαρχος Αγίου Δημητρίου, Μαρία Ανδρούτσου. «Επίσης, το Δημοτικό Συμβούλιο ενέκρινε χρηματοδότηση για να συνεχιστεί για ακόμα ένα έτος το πρόγραμμα του ΕΛΚΕΘΕ γιατί μας προσέφερε πολύτιμη πληροφορία».
Τι μπορεί να γίνει, λοιπόν, για την αναστροφή της κατάστασης; «Ενα πρώτο βήμα πρέπει να είναι η καταγραφή των παράνομων συνδέσεων και η ανίχνευση των πηγών ρύπανσης» λέει στην «Κ» ο κ. Δημητρίου. «Οσον αφορά την αποκατάσταση της φυσικής ισορροπίας του ρέματος, μπορούμε να επέμβουμε με φυσικό τρόπο, για παράδειγμα ενισχύοντας τους καλαμιώνες που “φιλτράρουν” το νερό. Τέλος, στις εκβολές του ρέματος πρέπει να γίνουν κάποιες παρεμβάσεις ώστε να μην εμποδίζεται η είσοδος ψαριών από τη θάλασσα». «Πρέπει να γίνει μια προσπάθεια ανάπλασης και ανάδειξης του ρέματος, τόσο ως υδραυλικό έργο, όσο και ως χώρος φυσικού περιβάλλοντος», όπως αναφέρει η κ. Ανδρούτσου. «Εκτιμώ ότι στην αλλαγή της υφιστάμενης κατάστασης θα βοηθούσε η δημιουργία δύο μονοπατιών, εκατέρωθεν του ρέματος, ώστε να μπορεί κάποιος να κάνει τον περίπατό του και να σταθεί σε κάποια σημεία. Η παρουσία του κόσμου ενισχύει την ασφάλεια του ρέματος και αποτρέπει την απόρριψη μπάζων και λυμάτων».
Σάββατο 28 Απριλίου 2018
Η βαριά βιομηχανία... των γκαρσονιών της Ευρώπης
"H Οικολογία οφείλει να αντιτάξει και να αντιπροτείνει ένα τουριστικό μοντέλο ήπιο και πράσινο, προσαρμοσμένο στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και στις ξεχωριστές ανάγκες κάθε περιφέρειας, δρυμού και νησιού και στην ιδιαίτερη φυσιογνωμία του κάθε τόπου"
Tου Θάνου Γιαννούδη (μέλος Δικτύου Ριζοσπαστικής Οικολογίας, Οικολογικού Δικτύου)
Με τις ενδιάμεσες εποχές να έχουν σχεδόν καταργηθεί, φαίνεται πως από τον Απρίλη έχουμε ουσιαστικά εισέλθει στο καλοκαίρι, ένα καλοκαίρι στο τέλος του οποίου διαφημίζεται από το success story της Κυβέρνησης ότι βγαίνουμε από τα Μνημόνια (με την εποπτεία και τις επιπτώσεις τους να μας κατατρέχουν για δεκαετίες ακόμα, αλλά αυτό κανένας δεν το αναφέρει εντέχνως). Όσο το καλοκαίρι πλησιάζει, λοιπόν, παρατηρούμε όπως και κάθε χρονιά να πληθαίνουν τα μεγάλα λόγια περί της τουριστικής ''βαριάς βιομηχανίας'' της Ελλάδας που ''είναι σε θέση να μας βγάλει από την κρίση'' και ''στην οποία κυρίως αξίζει να επενδύσουμε''. Δεν είναι της παρούσης σε καμία περίπτωση η κριτική στον τουρισμό ως νεωτερικό φαινόμενο αποσπασματικότητας και φυγής, εκείνο όμως που σίγουρα αξίζει να τεθεί στο τραπέζι είναι οι επιπτώσεις του σχεδιαζόμενου μαζικού τουρισμού τόσο στο περιβάλλον όσο και στις εργασιακές σχέσεις.
Για ποια ''βαριά βιομηχανία'' άραγε μιλάμε; Αυτή του ξεπουλήματος παραλιών μέσω ΤΑΙΠΕΔ, της ανάπτυξης σε περιοχές ΝΑTURA, των μεγάλων και πολυτελών ξενοδοχειακών μονάδων που παραχαράσσουν το φυσικό τοπίο σε ακτές, ακρογιαλιές και πρόποδες βουνών; Αυτή των σχεδίων αλλοίωσης κοιλάδων για εγχειρήματα τύπου γκολφ στην Κρήτη, αυτή του ξεπουλήματος τύπου Ίου, αυτή του Ερημίτη στην Κέρκυρα, τη σχεδιαζόμενη στη Σύρο ή τους ουρανοξύστες στο Ελληνικό; Μιλάμε για τη ''βιομηχανία'' που εκμηδενίζει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της κάθε περιοχής και τα ισοπεδώνει όλα σε ένα οικοδόμημα η ζωή στο οποίο μπορεί να είναι η ίδια είτε βρίσκεται στο Αιγαίο είτε στη Βόννη είτε στη Νέα Υόρκη; Αυτή των φαραωνικών κρουαζιερόπλοιων-καζίνο που σκιάζουν στο διάβα τους και καταλαμβάνουν το μισό λιμάνι; Πάμε, δυστυχώς, και πάλι στο δόγμα της ''ανάπτυξης για την ανάπτυξη'' που μας οδήγησε στην κρίση και νομοτελειακά θα μας ξαναοδηγήσει σ' αυτή.
Οι συνθήκες, τώρα, των εργαζομένων (των επονομαζόμενων περιπαικτικά ακόμα και ως ''γκαρσονιών της Ευρώπης'' σε μια χώρα-δορυφόρο που λειτουργεί ως το εξοχικό των μεγάλων δυνάμεων του Βορρά που ορίζουν το παιχνίδι), παρά τις φιλότιμες προσπάθειες αρκετών ανθρώπων στον τομέα, γίνονται ολοένα και πιο απάνθρωπες. Εκατοντάδες είναι τα περιστατικά νέων υπαλλήλων που αγωνίζονται να ξεφύγουν από την ανεργία και τίθενται ενώπιον εκβιασμών για πολύωρη, ορισμένες φορές και πλήρως ανασφάλιστη εργασία, άλλες φορές 7 ημερών την εβδομάδα χωρίς ρεπό για τους θερινούς μήνες, χωρίς να πληρώνονται τις υπερωρίες, με μια τρώγλη για διαμονή χωρίς τα στοιχειώδη, σε συνθήκες καύσωνα που πιο πολύ θυμίζουν γαλέρα ή εμπλοκή σε στρατιωτική θητεία. Και παράλληλα ο πάντα υπαρκτός φόβος για τις ''άκρες'' των μεγαλοκαρχαριών ντόπιων και ξένων συμφερόντων στην Επιθεώρηση Εργασίας ώστε να προχωρήσουν όλοι σε καταγγελία, λες και τα Μνημόνια θα έσβηναν με το μαγικό ραβδάκι τις πρακτικές διαπλοκής κι αδιαφάνειας που λυμαίνονταν την Ελλάδα για αιώνες. Αλλά, όπως φαίνεται, κάθε ''success story'' οφείλει να έχει και τα αφανή θύματα πάνω στα οποία πατά για να χτιστεί.
Μπροστά στην υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυρίαρχη καπιταλιστική αφήγηση και στους ακόμα χειρότερους νεοφιλελεύθερους τύπου Μητσοτάκη που κρυφοκοιτάζουν σαν το κοράκι στη γωνία, η Οικολογία οφείλει να αντιτάξει και να αντιπροτείνει ένα τουριστικό μοντέλο ήπιο και πράσινο, προσαρμοσμένο στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και στις ξεχωριστές ανάγκες κάθε περιφέρειας, δρυμού και νησιού και στην ιδιαίτερη φυσιογνωμία του κάθε τόπου. Χωρίς φαραωνικά και μεγαλεπήβολα οικοδομήματα του μπετόν αλλά με μικρές, συνεταιριστικές μονάδες ξενοδοχείων κι εστίασης, χωρίς ανάπτυξη σε βάρος του οικοσυστήματος αλλά με έμφαση στην αυτόνομη παραγωγή καθαρής ενέργειας και στην ανακύκλωση και κομποστοποίηση προϊόντων και φαγητού αντίστοιχα, χωρίς τις συνθήκες δουλείας για τους εργαζομένους αλλά με πλήρη τήρηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και με ουσιαστική τιμωρία των παραβατών. Θεωρητικά, η Οικολογία θα έπρεπε ήδη να αγωνίζεται για να εφαρμόσει και κάποια από τα παραπάνω μιας και συμμετέχει στην Κυβέρνηση, φαίνεται όμως πως η πρόσδεση στην κυρίαρχη αφήγηση δεν έχει αλλοιώσει δυστυχώς μόνο το ΣΥΡΙΖΑ...
Φωτό: Κ. Χόρτη (Μύκονος)
Τετάρτη 18 Απριλίου 2018
Επιστολή παραίτησης
Παραθέτουμε την επιστολή παραίτησης μελών των ΟΠ λόγω του ότι μέρος των μελών του ΔΡΟ συμμετείχαν στο κόμμα των ΟΠ. Η ξεκάθαρη τοποθέτησή τους γύρω από τη συνεργασία των ΟΠ με το ΣΥΡΙΖΑ και τις καταστροφικές επιπτώσεις αυτής της συνεργασίας είναι ένα θετικό βήμα προς την προσπάθεια "επένδυσης" σε όλα όσα απασχολούν το ΔΡΟ (περιβάλλον, αμεσοδημοκρατία, ζωοφιλία, διατροφική ποιότητα κ.λπ.)
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Οδεύοντας προς το τέλος μιας 3ετίας «εταίρων» της κυβέρνησης της «Αριστεράς» - του ΣΥΡΙΖΑ, του εκλιπόντος ιδεαλισμού, του εκβιομηχανισμού και των πετρελαίων, της εκποίησης του φυσικού και πολιτισμικού πλούτου, της καταπάτησης των δικαιωμάτων των ζώων και της δήθεν παραγωγικής ανασυγκρότησης - θα οφείλονταν να κατατεθεί ένας ειλικρινής πολιτικός απολογισμός επιτυχιών και αποτυχιών, προσπαθειών και ενσυνείδητης ή και υποχρεωτικής καταστρατήγησης πάγιων θέσεων και θεσμών του κόμματος, να αποτιμηθούν οι επιπτώσεις τους στην σημερινή πολιτική, οργανωτική και οικονομική του πτώχευση, αλλά και να αξιολογηθεί η προβολή τους στην εικόνα που έχει εδραιωθεί στον κοινωνικό περίγυρο για το παρόν και το μέλλον της Πολιτικής Οικολογίας. Αυτό δεν έγινε, δεν γίνεται και αυτό είναι και η αιτία της παρούσης επιστολής.
Οι όροι και οι τρόποι εκποίησης της «Οικολογίας» στην «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ στάθηκαν καταλυτικοί για την συνέχεια του αφηγήματος της 3ετίας. Σε ουσιαστική πολιτική, οργανωτική και οικονομική πτώχευση μετά από σειρά σκληρών εσωτερικών τριβών και των επακόλουθων εκλογικών αποτυχιών, oι Οικολόγοι Πράσινοι άρπαξαν κυριολεκτικά τη μοναδική «σανίδα σωτηρίας» που τους προσφέρονταν, ως «στήριξη των ψηφοδελτίων ΣΥΡΙΖΑ» στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ωραιοποιημένης μέσω της υποτιθέμενης συγγένειας πολιτικής οπτικής μεταξύ των δύο πολιτικών υποκειμένων: «Αριστερά και Οικολογία». Οι διαδικασίες «εκποίησης» που προσφέρθηκαν απλόχερα στο κόμμα από την τότε Εκτελεστική Γραμματεία, με πρωτεργάτη τον συντονιστή της και σημερινό Αν.Υπουργό ΥΠΑΑΤ, Τσιρώνη, ήταν ταχύτατες, συνοπτικές και αδιαφανείς και επισφραγίστηκαν:
⇒ από ένα 2σέλιδο ηλεκτρονικό μήνυμα από την μεριά του κόμματος της «Αριστεράς» προς την Εκτελεστική Γραμματεία του κόμματος, με τους εκλογικούς και οικονομικούς της όρους - το οποίο κρύφτηκε επιμελώς από τα μέλη του μέχρι πρόσφατα,
⇒ από ένα κείμενο τήρησης 22 προγραμματικών σημείων – κόκκινων γραμμών και επιγραμματικής σύνοψης πάγιων θέσεων του πλούσιου πολιτικού προγράμματος του κόμματος - το οποίο δεν «υπογράφηκε» ποτέ από την μεριά της «Αριστεράς»,
⇒ και από τις περίφημες δημόσιες δηλώσεις Τσίπρα, σε όλη την προεκλογική περίοδο του Ιανουαρίου 2015, ότι η «εκποίηση» δεν αποτελεί παρά «μια στρατηγική συμμαχία που δεν αποβλέπει μονάχα στις επικείμενες εκλογές, αλλά κυρίως προσβλέπει στην από κοινού διαμόρφωση της περιβαλλοντικής πολιτικής στην Ελλάδα».
Η όλη διαδικασία ολοκληρώθηκε στο πλαίσιο ενός κόμματος με το πληρέστερο οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόγραμμα - βαθιά αντιμνημονιακό - αλλά θεσμικά παντελώς ανέτοιμου να αντιμετωπίσει την μετεξέλιξη του σε κυβερνητικό: το θεσμικό του οπλοστάσιο στο πεδίο της ρύθμισης των πολιτικών σχέσεων με άλλους πολιτικούς φορείς ήταν άδειο και ήταν σχεδόν άδειο σε εκείνο των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων με αιρετούς, μετακλητούς και διορισμένους στην κυβερνητική μηχανή.
Με αυτούς τους όρους και κάτω από αυτές τις συνθήκες, το κόμμα βρέθηκε μετέωρο στη δίνη μη συμφωνημένων και μη θεσμικά διαχειρίσιμων, κυβερνητικών επιλογών, αντίθετων στις πάγιες αρχές και θέσεις του, τόσο σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης όσο και στο επίπεδο των 2 Βουλευτών και του ενός Αν.Υπουργού που του «δώρισε» απλόχερα το μύθευμα «Αριστερά και Οικολογία». Οι ελάχιστες επιτυχίες «in vitro» των δύο Οικολόγων Πράσινων της κυβέρνησης - δίχως το απαραίτητο κοινωνικό αντίκρισμα εφαρμογής στην πράξη - επισκιάστηκαν ευθύς εξαρχής αφενός από τις μη συμφωνημένες, μνημονιακές και αντι-οικολογικές, επιλογές των κυβερνώντων που, εκούσια ή ακούσια, τους υποχρέωσαν να «συνθηκολογήσουν» ενάντια στις πάγιες θέσεις του κόμματος και αφετέρου από τις προσωπικές και πολιτικές επιλογές του Αν.Υπουργού Τσιρώνη - πρώτα ΥΠΕΝ και μετέπειτα ΥΠΑΑΤ - που έφεραν το κόμμα μπροστά σε δραματικά τετελεσμένα αμφισβήτησης του θεσμικού του πλαισίου, των θέσεων και των αρχών του, κλόνισαν την εμπιστοσύνη των μελών του σε αυτό και το οδήγησαν σε μια σκληρή κοινωνική και πολιτική δοκιμασία.
Αναφορικά με την σχέση του Αν.Υπουργού Τσιρώνη με το κόμμα, τις θέσεις του, τα μέλη του και το θεσμικό του πλαίσιο, ενδεικτικά:
⇒ Οι πάγιες θέσεις του κόμματος προβλέπουν το ασυμβίβαστο μεταξύ Υπουργού και Βουλευτή, μεταξύ νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Εδώ και 2,5 περίπου χρόνια ο Τσιρώνης κατέχει και τις δύο.
⇒ Ευθύς μετά τον ορισμό του ως Αν.Υπουργός ΥΠΕΝ δήλωσε στο Πανελλαδικό Συμβούλιο του κόμματος ότι θα καταβάλλει σε αυτό το 50% των μηνιαίων αποδοχών του. Είναι αμφίβολο εάν κατά την περίοδο που κατείχε μόνο την θέση του Αν.Υπουργού κατέβαλλε εν τέλει το 15-20%.
⇒ Απέφυγε συστηματικά την υιοθέτηση των αποφάσεων των οργάνων αναφορικά με την διαδικασία διαβούλευσης μεταξύ κόμματος Υπουργείου και Βουλευτών.
⇒ Υποτίμησε και λοιδόρησε συστηματικά τα νόμιμα εκλεγμένα όργανα και τους νόμιμα εκλεγμένους εκπροσώπους τους. Κατά την τελευταία δε θητεία τους, ο Αν.Υπουργός του οποίου η Πολιτική Κίνηση απαριθμεί γύρω στα 15 περίπου μέλη, εκκίνησε μία συστηματική εκστρατεία διάλυσης της συνοχής τους, αγνοώντας επιδεικτικά τις αποφάσεις τους, προτρέποντας μέλη τους σε μη συμμετοχή και λοιδορώντας, κατηγορώντας και συκοφαντώντας άλλα.
Ως προς τις πολιτικές επιλογές και την κυβερνητική πολιτική του Βουλευτή και Αν.Υπουργού, πρώτα ΥΠΕΝ και μετά ΥΠΑΑΤ, Τσιρώνη, ενδεικτικά:
⇒ Οι πάγιες προγραμματικές θέσεις του κόμματος περί οικονομίας κινούνται στο πεδίο των περιβαλλοντικών οικονομικών και είναι γνήσια αντιμνημονιακού χαρακτήρα. Ως Βουλευτής, ο Α.Υπουργός, υπερψήφισε όλα τα νομοσχέδια οικονομικού χαρακτήρα της κυβέρνησης, δίχως δισταγμό και δίχως αμφιβολίες.
⇒ Οι πάγιες προγραμματικές θέσεις του κόμματος περί Δημοκρατίας και Θεσμών προβλέπουν την άρση του ορίου του 3% για την είσοδο στην Βουλή. Παρά ταύτα, ο Αν.Υπουργός ως Βουλευτής υπερψήφισε την διατήρηση του ορίου στο πλαίσιο της ψηφοφορίας του εκλογικού νόμου της κυβέρνησης.
⇒ Στις πάγιες προγραμματικές θέσεις του κόμματος περιλαμβάνεται ένα ηχηρό «όχι» στις φαραωνικές τουριστικές επενδύσεις και στα περίφημα 5άστερα της εποχής fast-track. Ως Αν.Υπουργός ΥΠΕΝ, υπέγραψε την έγκριση τουλάχιστον τεσσάρων από τα πλέον γνωστά στην Ίο, στο Κάβο-Σίδερο της Κρήτης, στον Ερημίτη της Κέρκυρας και το περίφημο τερατώδες Αταλάντη Χιλς στην Φθιώτιδα.
⇒ Στις πάγιες προγραμματικές θέσεις του κόμματος περιλαμβάνεται η πλήρης απαγόρευση του κυνηγιού. Παρά ταύτα, για να διευκολυνθεί η λήψη κάποιων σημαντικών αποφάσεων το κόμμα συνέταξε μία σειρά θέσεων τις οποίες διαβουλεύτηκε επί μακρόν με τον Αν.Υπουργό ο οποίος τις αγνόησε συστηματικά σε όλες τις διαχειριστικές θήρας από το 2015 και μετά.
⇒ Στις πάγιες προγραμματικές θέσεις του κόμματος περιλαμβάνεται ένα ηχηρό «όχι» στην μνημονιακή εκμετάλλευση της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Παρά ταύτα, η άποψη του Αν.Υπουργού άλλαξε ριζικά από την στιγμή της ανάληψης των κυβερνητικών καθηκόντων του: από κατήγορος των προηγούμενων κυβερνήσεων ως προς το θέμα, έγινε θερμός συνήγορος της τωρινής για το ίδιο θέμα.
⇒ Στο πεδίο των δικαιωμάτων των ζώων – συντροφιάς και παραγωγικών – έδωσε σκληρή μάχη εναντίον του κόμματος, των θέσεων του αλλά και της κοινωνίας των φιλόζωων, για την θεσμοθέτηση της σφαγής χωρίς αναισθησία πρώτα και την σύνταξη του γνωστού νομοσχεδίου τροποποίησης των Ν.4039/2012 και 4135/2014 έπειτα. Παρόμοια, αδιαφόρησε πλήρως για την επίλυση του προβλήματος του δελφινάριου του Αττικού Πάρκου, παρά τις πάγιες θέσεις του κόμματος, τις επανειλημμένες οχλήσεις των μελών της σχετικής Θεματικής Ομάδας του και τις σχετικές αποφάσεις της δικαιοσύνης και της Επιθεώρησης Περιβάλλοντος.
Μοναδικές στάθηκαν, επίσης, οι τροπολογίες του για τα αυθαίρετα και την τροποποίηση των Ν.4039/2012 και 4135/2014, οι οποίες αποσύρθηκαν πάραυτα, μοναδική η πολιτική του συμπεριφορά απέναντι στο θέμα της οριοθέτησης του ρέματος της Πικροδάφνης, μοναδική η άποψη του περί «φορολόγησης» του δενδρυλλίου κάνναβης που θα μπορούσε να έχει ατομικά ο κάθε πολίτης, μοναδική η άποψη του για τις οικιστικές πυκνώσεις και για την πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό, κουβέντα για τις δραματικές επιπτώσεις της τριτοκοσμικής χωροταξίας των ιχθυοκαλλιεργειών - της αρμοδιότητας του - κουβέντα για την δημιουργία ιδιωτικού μονοπωλίου στο λιμάνι του Πειραιά και τις καταστροφικές επενδύσεις, όπως η επέκταση του λιμανιού στο νότο και η τεράστια «μπαζοποίηση» που θα συντελεστεί εκεί - υποχρεωτικές βάσει της παραχώρησης και επιδοτούμενες από το ΕΣΠΑ - κουβέντα για την επαναλειτουργία των «καζανιών» στο Πέραμα.
Σε κάθε περίπτωση, ο Αν.Υπουργός Τσιρώνης πρέπει να αποτελεί μοναδική περίπτωση ως προς τον αριθμό των προσφυγών στην Δικαιοσύνη που έχει δεχτεί συνολικά το πολιτικό του έργο.
Όσον αφορά τον δεύτερο από τους Οικολόγους Πράσινους που συγκροτούν την Κοινοβουλευτική Ομάδα της «Αριστεράς», Βουλευτή Γιώργο Δημαρά, η παντελής του απουσία από το πεδίο της ουσιαστικής διεκδίκησης των οικολογικών προταγμάτων του κόμματος - τόσο σε κοινωνικό επίπεδο όσο και επίπεδο διακυβέρνησης, πέρα από πατερναλιστικά λόγια του αέρα – η αντικομματική του στάση του στις ψηφοφορίες των μνημονιακών επιταγών και η δειλή του στάση σε καταλυτικές ψηφοφορίες/αποφάσεις για το πολιτικό πρόταγμα των Οικολόγων Πράσινων και της πολιτικής οικολογίας - όπως εκείνες για τις συμβάσεις για τις έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων - σε συνάρτηση με την έντεχνη σιωπή του στις κατά καιρούς προσπάθειες διάλυσης των οργάνων και του κόμματος, όπως οι πρόσφατες από μέρους του Αν.Υπουργού Τσιρώνη, τον καθιστούν έναν από ηθικούς υπεύθυνους για ότι θα ακολουθήσει.
Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες,
Παρόλες τις φιλότιμες 3ετείς προσπάθειες, οι πάγιες προγραμματικές θέσεις των Οικολόγων Πράσινων δεν επηρέασαν την κυβερνητική πολιτική περισσότερο από όσο θα την επηρέαζαν αν προβάλλονταν με κινηματικούς όρους. Από την άλλη πλευρά, η οικονομική ασφυξία που βιώνει έντεχνα σήμερα το κόμμα δεν εξυπηρετεί παρά σκοπιμότητες πολιτικής ομηρίας, αδυναμίας οργανωτικής ανάπτυξης και τελικά ουσιαστικής κατάργησης της αυτονομίας του.
Σε αντίθεση με τη λογική της χρησιμότητας της επικοινωνιακής στήριξης των υπουργών και των πολιτικών παραγόντων κατά κύριο λόγο, η κοινωνία επιβραβεύει το πραγματικό έργο και την ουσιαστική σχέση και σύνδεση μαζί της. Μέσω της επικοινωνιακής κυριαρχίας των δύο διορισμένων από τον πρωθυπουργό Bουλευτών - μελών του κόμματος - η συλλογική λειτουργία των εκλεγμένων πολιτικών οργάνων ακυρώνεται την ίδια στιγμή που υποσκάπτεται η εσωκομματική δημοκρατία.
Το κόμμα έχει ήδη πληγεί σοβαρά από τον κυβερνητισμό και έχει χάσει την επαφή του με την κοινωνία και τα κινήματα. Η επιδίωξη της κατάργησης του ασυμβίβαστου μεταξύ κυβερνητικών θέσεων και μέλους του Πανελλαδικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Γραμματείας θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση και θα οδηγήσει στην πλήρη κρατικοποίηση του κόμματος, με αποτέλεσμα την ταύτιση των αμειβόμενων με δημόσιο χρήμα - που έχουν επιλέξει ως βοηθούς ο Αν.Υπουργός και οι Βουλευτές - με τα μέλη των οργάνων, έτσι ώστε να συμπίπτουν οι κυβερνητικές επιλογές με αυτές του κόμματος και να εξουδετερωθεί η κομματική, ίσως διαφορετική, πολιτική άποψη.
Δεδομένων των παραπάνω, η διαχρονική επιδίωξη του οικολογικού κινήματος να εκπροσωπηθεί κοινοβουλευτικά και να έχει Υπουργό Περιβάλλοντος, αναδεικνύεται ως συντελεστής συρρίκνωσης του κόμματος, απαξίωσης των λειτουργιών του και απομόνωσης του από την κοινωνία των πολιτών, τις κοινωνικές, αλληλέγγυες, εναλλακτικές, περιβαλλοντικές, φιλοζωικές και τοπικές οργανώσεις, από τις πρωτοβουλίες και από τα κινήματα.
Μολονότι οι Οικολόγοι Πράσινοι διαπίστωναν ήδη από το 2014 την αδυναμία του κόμματος της «Αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει ένα συνολικό εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αποφάσισαν την προεκλογική συνεργασία μαζί του αλλά δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν τη διαφορά και να εξασφαλίσουν ευρύτερη αποδοχή από τους πολίτες. Οδεύοντας προς το τέλος μιας 3ετίας κυβερνητικών «εταίρων» της «Αριστεράς», όχι μόνον εισέπραξαν την κυβερνητική φθορά από την ανακολουθία λόγων και έργων, όχι μόνο δείχνουν να έχουν ενσωματωθεί στις λειτουργίες και τις πολιτικές σκοπιμότητες ενός άλλου κόμματος αλλά και η απήχησή τους στην κοινωνία και στους παραδοσιακούς υποστηρικτές των οικολογικών προταγμάτων έχει σχεδόν μηδενιστεί.
Και αντί να γίνουν κινήσεις αποστασιοποίησης από το φθαρμένο πολιτικό σύστημα και τις κατεστημένες νεοφιλελεύθερες και αναπτυξιακές συνταγές που οδήγησαν τη χώρα στην πολύπλευρη κρίση, στην κατεύθυνση της επιτυχούς διαφοροποίησης των Οικολόγων Πράσινων σε σοβαρά θέματα όπως στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, η αδυναμία του κόμματος να κατέβει αυτόνομα στις εκλογές χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για μια νέα συνεργασία με την «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ.
Καμιά σημαντική αλλαγή, άλλωστε, δεν μπορεί να συμβεί στις όποιες κυβερνητικές πολιτικές της χώρας χωρίς την ύπαρξη ενός δυναμικού οικολογικού κινήματος , χωρίς τη συσπείρωση όλων των δυνάμεων του χώρου των πράσινων ιδεών και των εναλλακτικών λύσεων, χωρίς την ειλικρινή ανασυγκρότησή του.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μερικούς ακόμη παράγοντες της πολιτικής αλλά από μια άλλη πολιτική, οικολογική κοινωνική και οικονομική ελπίδα, από ένα χώρο που να στηρίζει έμπρακτα τη βιωσιμότητα και την ποιότητα ζωής, τα συλλογικά αγαθά και τη δημόσια περιουσία, την προστασία της φύσης, τα δικαιώματα των ζώων, τη δια-γενεακή αλληλεγγύη, την πλανητική συνείδηση, την ανατροπή του καταναλωτικού και αδηφάγου μοντέλου «ανάπτυξης», την οικολογική και αποκεντρωμένη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τις επενδύσεις στην πράσινη οικονομία, την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, τις δομικές μεταρρυθμίσεις, τον χωρισμό κράτους-εκκλησίας, τη φορολόγηση του πλούτου και της εκκλησιαστικής-μοναστηριακής περιουσίας, τον εκσυγχρονισμό και αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, τη χρηματοδότηση της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας, τον έλεγχο και τη συμπίεση των τιμών, τη μείωση της έμμεσης φορολογίας, τη σύγκρουση με τη διαπλοκή και τα καρτέλ, την κατάργηση του ορίου εισόδου στη Βουλή, τη διαφάνεια και την εναλλαγή στις θέσεις ευθύνης, τη συμμετοχική διακυβέρνηση, τη διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και γενικά όλα αυτά που η Πολιτική Οικολογία προτάσσει και διακηρύσσει.
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της Πολιτικής Οικολογίας στη χώρα, θα πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση του χώρου της πολιτικής οικολογίας, δεδομένου ότι η οικολογία δεν μπορεί να είναι υπό εκποίηση σε άλλους πολιτικούς χώρους, σε άλλες πολιτικές δυνάμεις, με διαφορετικές προτεραιότητες.
Με ορίζοντα τις ευρωεκλογές και τις εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές, οφείλουμε να επιδιώξουμε η επανασυσπείρωση του χώρου της πολιτικής οικολογίας στη βάση των προταγμάτων που τον ενώνουν σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, βάσει αυτών που είχαν συμβάλλει στην ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης και στην εδραίωσή του, που είχαν επιτυχημένη αυτόνομη κοινοβουλευτική και αυτοδιοικητική δράση και εμπειρία διοίκησης σε Περιφέρειες της χώρας τους, πριν συμμετάσχουν σε κυβερνήσεις, ώστε να μπορέσουν έτσι να επιβάλλουν απόλυτα ξεκάθαρους όρους σε πιθανότητα μετεκλογικής συνεργασίας. Όποιος δεν καθορίζεται από προσωπικές στρατηγικές αλλά ατενίζει ειλικρινά την διάσωση του μέλλοντος του χώρου της Πολιτικής Οικολογίας, διαβλέπει ότι η διαφαινόμενη «πρόσδεση» των Οικολόγων Πρασίνων για άλλη μια φορά στα ψηφοδέλτια άλλου κόμματος, δεν θα σημάνει μόνο την πλήρη εξαφάνιση τους αλλά θα αποτελέσει πλήγμα στην πολιτική αξιοπιστία του χώρου γενικότερα.
Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
«Η ιστορική αδυναμία των Πράσινων και των περιβαλλοντικών και οικολογικών κινημάτων να αποτελέσουν σταθερό παράγοντα προαγωγής μιας, έστω μερικής, διαδρομής οικολογικής μεταστροφής της κοινωνίας», γράφαμε πριν από καιρό, «έγκειται στο γεγονός ότι δεν στάθηκαν ικανά να συλλάβουν το αίτημα προοδευτικής, αλλαγής του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτιστικού μοντέλου, μακριά από τις νεοφιλελεύθερες και αναπτυξιακές επιλογές... Τα περιβαλλοντικά και τα οικολογικά κινήματα που αποτέλεσαν το βασικό εργαλείο εθελοντικής προσπάθειας στο πεδίο της χάραξης του δρόμου προς την οικολογική μεταστροφή, πέρασαν στο παρασκήνιο με την έκρηξη της οικονομικής κρίσης, ενώ οι Πράσινοι - το όχημα της θεσμικής τους εκπροσώπησης δίχως την όποια θεσμική «εξουσιοδότηση» - έχασαν γρήγορα την εναλλακτική τους οπτική από την στιγμή της ιδεολογικής τους υποταγής στο ισχύον πολιτικό σύστημα και της επακόλουθης προοδευτικής τους απορρόφησης από τις οπισθοδρομικές λογικές της κομματοκρατίας».
Οδεύοντας προς το τέλος μιας 3ετίας «εταίρων» της κυβέρνησης της «Αριστεράς», διαπιστώνουμε ότι η καταστροφική πορεία των Οικολόγων Πράσινων δεν είναι αναστρέψιμη. Η ιδεολογική τους υποταγή στο ισχύον πολιτικό σύστημα και η προοδευτική τους απορρόφηση από τις οπισθοδρομικές λογικές της κομματοκρατίας, με καθοδηγητές τους Βουλευτές και τον Αν.Υπουργό, Τσιρώνη και Δημαρά, οδήγησαν το κόμμα σε ένα απομεινάρι «σκιάς του εαυτού του». Το κόμμα που μας ενέπνευσε να αγωνισθούμε για την οικολογική μεταστροφή της κοινωνίας, με σκληρό προσωπικό κόστος, έχει εκπνεύσει. Είμαστε σίγουροι ότι στο κόμμα παραμένουν φίλοι πιστοί στην Πολιτική Οικολογία και στον αγώνα για την πραγμάτωση των προταγμάτων της, που δεν αισθάνονται έτοιμοι να αποδεσμευθούν από ένα όνειρο που κατέληξε σε εφιάλτη. Είμαστε σίγουροι ότι με αυτούς θα ξανασμίξουμε σύντομα τους δρόμους μας.
Πασχαλίδης Γιώργος, συντονιστής Εκτελεστικής Γραμματείας, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου, πρώην μέλος ΔΣ ΑΜΚΕ «Πράσινο Ινστιτούτο»
Δημητρίου Γιώργος, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου, πρώην μέλος Εκτελεστικής Γραμματείας, πρώην αντιπρόεδρος ΑΜΚΕ «Πράσινο Ινστιτούτο»
Δελής Ιωάννης, συντονιστής Γραμματείας Περιφερειακής Οργάνωσης Αττικής, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Γεροστεργίου Αικατερίνη, περιφερειακή σύμβουλος, επικεφαλής περιφερειακής παράταξης «Οικολογία-Αλληλεγγύη» Αν.Μακεδονίας-Θράκης
Δραγούμης Φίλιππος, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου, πρώην μέλος Εκτελεστικής Γραμματείας, Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
Χόρτη Καίτη, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου, μέλος ΔΣ ΑΜΚΕ «Πράσινο Ινστιτούτο»
Κούτσικος Κώστας, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Ξενικού Δώρα, ιδρυτικό μέλος κόμματος
Πράπας Αλκιβιάδης, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Σμεράιδου Σοφία, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Αγγελής Στέλιος, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Πανάρετος Αναστάσιος, μέλος Γραμματείας Περιφερειακής Οργάνωσης Αττικής, μέλος Εξελεγκτικής Επιτροπής
Δουζίνα Αγγελική, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Κεφάλας Θανάσης, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου, πρώην μέλος Εξελεγκτικής Επιτροπής
Ρομπάκης Οδυσσέας, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου, πρώην βοηθός ταμία
Πατσός Χρήστος, μέλος Γραμματείας Περιφερειακής Οργάνωσης Αττικής
Παναγιωτίδης Στέλιος, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Χαραλαμπάκη Χριστίνα, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Ζαρρής Δημήτρης
Χατζηκωνσταντής Ιωάννης
Κόκκινου Ελένη
Damiani Oliva
Γεωργάκης Χρήστος
Τέγος Βασίλειος
Γεωργάκης Απόστολος
Περαντινού Ιωάννα Φωτεινή
Τσιμουρλάς Αθανάσιος
Κήκου Αικατερίνη
Χόρτης Ιωάννης
Νοτσέρα Οντέτα
Χριστοδούλου Ιωάννα, έχει ήδη δηλώσει αποχώρηση
Καραβασίλης Δημήτριος
Στρουζάκης Δημήτρης
Αστερής Ελευθέριος
Καραβασίλης Κωνσταντίνος
Αθανασοπούλου Μαίρη, έχει ήδη δηλώσει αποχώρηση
Ροδίτου Φραντζέσκα
Γούναρης Δημήτρης
Καμάριας Δημήτρης
Δελή Νικολέτα
Zaimi Belot
Βερούχη Ιωάννα
Βούλγαρης Πέτρος
Δελή Δήμητρα
Αποστολλέλης Νίκος
Ασωνίτης Κωνσταντίνος
Δελής Ιωάννης
Κυριακάκη Ουρανία
Μπάμπαλη Αγγελική
Ευφραιμίδης Ιωσήφ
Φίλιππα Χριστίνα
Νίκου Λίλιαν
Νέστορας Ιωάννης
Παγώνη Σοφία
Πολύζου Μαρία
Σακοράφα Χρυσούλα
Σμεραίδου Χριστίνα
Τάσση Βιολέττα
Τσιπούρας Κυριάκος, αποστασιοποιημένος από καιρό, δεν επιθυμεί πρόωρες εκλογές για «εθνικούς λόγους»
Τάσση Βασιλική
Πασχαλίδης Γεροστεργίου Ιάσωνας
Τηγάνη Ευσταθία
Δραγούμη Ελένη
Τιτόνη Χρυσούλα
Τσαλιάγκος Ευάγγελος
Πετρίδου Ολυμπία
Χρηστακίδης Δημήτρης
Παντελή Ειρήνη
Λιάκουρα Εμμανουέλα
Βέντης Θεόδωρος
Αντιμαχιτής Ανδρέας
Αστζόγλου Κωνσταντίνα
Παχουλάς Αθανάσιος
Τσιρογιάννη Ανδρονίκη
Λέου Γεωργία
Χουτουριάδη Φωτεινή
Φραγκούλης Βασίλης
Πασχαλίδης Αθανάσιος
Πατσός Παναγιώτης
Μπουρκέλλης Ιωάννης
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Οδεύοντας προς το τέλος μιας 3ετίας «εταίρων» της κυβέρνησης της «Αριστεράς» - του ΣΥΡΙΖΑ, του εκλιπόντος ιδεαλισμού, του εκβιομηχανισμού και των πετρελαίων, της εκποίησης του φυσικού και πολιτισμικού πλούτου, της καταπάτησης των δικαιωμάτων των ζώων και της δήθεν παραγωγικής ανασυγκρότησης - θα οφείλονταν να κατατεθεί ένας ειλικρινής πολιτικός απολογισμός επιτυχιών και αποτυχιών, προσπαθειών και ενσυνείδητης ή και υποχρεωτικής καταστρατήγησης πάγιων θέσεων και θεσμών του κόμματος, να αποτιμηθούν οι επιπτώσεις τους στην σημερινή πολιτική, οργανωτική και οικονομική του πτώχευση, αλλά και να αξιολογηθεί η προβολή τους στην εικόνα που έχει εδραιωθεί στον κοινωνικό περίγυρο για το παρόν και το μέλλον της Πολιτικής Οικολογίας. Αυτό δεν έγινε, δεν γίνεται και αυτό είναι και η αιτία της παρούσης επιστολής.
Οι όροι και οι τρόποι εκποίησης της «Οικολογίας» στην «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ στάθηκαν καταλυτικοί για την συνέχεια του αφηγήματος της 3ετίας. Σε ουσιαστική πολιτική, οργανωτική και οικονομική πτώχευση μετά από σειρά σκληρών εσωτερικών τριβών και των επακόλουθων εκλογικών αποτυχιών, oι Οικολόγοι Πράσινοι άρπαξαν κυριολεκτικά τη μοναδική «σανίδα σωτηρίας» που τους προσφέρονταν, ως «στήριξη των ψηφοδελτίων ΣΥΡΙΖΑ» στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ωραιοποιημένης μέσω της υποτιθέμενης συγγένειας πολιτικής οπτικής μεταξύ των δύο πολιτικών υποκειμένων: «Αριστερά και Οικολογία». Οι διαδικασίες «εκποίησης» που προσφέρθηκαν απλόχερα στο κόμμα από την τότε Εκτελεστική Γραμματεία, με πρωτεργάτη τον συντονιστή της και σημερινό Αν.Υπουργό ΥΠΑΑΤ, Τσιρώνη, ήταν ταχύτατες, συνοπτικές και αδιαφανείς και επισφραγίστηκαν:
⇒ από ένα 2σέλιδο ηλεκτρονικό μήνυμα από την μεριά του κόμματος της «Αριστεράς» προς την Εκτελεστική Γραμματεία του κόμματος, με τους εκλογικούς και οικονομικούς της όρους - το οποίο κρύφτηκε επιμελώς από τα μέλη του μέχρι πρόσφατα,
⇒ από ένα κείμενο τήρησης 22 προγραμματικών σημείων – κόκκινων γραμμών και επιγραμματικής σύνοψης πάγιων θέσεων του πλούσιου πολιτικού προγράμματος του κόμματος - το οποίο δεν «υπογράφηκε» ποτέ από την μεριά της «Αριστεράς»,
⇒ και από τις περίφημες δημόσιες δηλώσεις Τσίπρα, σε όλη την προεκλογική περίοδο του Ιανουαρίου 2015, ότι η «εκποίηση» δεν αποτελεί παρά «μια στρατηγική συμμαχία που δεν αποβλέπει μονάχα στις επικείμενες εκλογές, αλλά κυρίως προσβλέπει στην από κοινού διαμόρφωση της περιβαλλοντικής πολιτικής στην Ελλάδα».
Η όλη διαδικασία ολοκληρώθηκε στο πλαίσιο ενός κόμματος με το πληρέστερο οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόγραμμα - βαθιά αντιμνημονιακό - αλλά θεσμικά παντελώς ανέτοιμου να αντιμετωπίσει την μετεξέλιξη του σε κυβερνητικό: το θεσμικό του οπλοστάσιο στο πεδίο της ρύθμισης των πολιτικών σχέσεων με άλλους πολιτικούς φορείς ήταν άδειο και ήταν σχεδόν άδειο σε εκείνο των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων με αιρετούς, μετακλητούς και διορισμένους στην κυβερνητική μηχανή.
Με αυτούς τους όρους και κάτω από αυτές τις συνθήκες, το κόμμα βρέθηκε μετέωρο στη δίνη μη συμφωνημένων και μη θεσμικά διαχειρίσιμων, κυβερνητικών επιλογών, αντίθετων στις πάγιες αρχές και θέσεις του, τόσο σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης όσο και στο επίπεδο των 2 Βουλευτών και του ενός Αν.Υπουργού που του «δώρισε» απλόχερα το μύθευμα «Αριστερά και Οικολογία». Οι ελάχιστες επιτυχίες «in vitro» των δύο Οικολόγων Πράσινων της κυβέρνησης - δίχως το απαραίτητο κοινωνικό αντίκρισμα εφαρμογής στην πράξη - επισκιάστηκαν ευθύς εξαρχής αφενός από τις μη συμφωνημένες, μνημονιακές και αντι-οικολογικές, επιλογές των κυβερνώντων που, εκούσια ή ακούσια, τους υποχρέωσαν να «συνθηκολογήσουν» ενάντια στις πάγιες θέσεις του κόμματος και αφετέρου από τις προσωπικές και πολιτικές επιλογές του Αν.Υπουργού Τσιρώνη - πρώτα ΥΠΕΝ και μετέπειτα ΥΠΑΑΤ - που έφεραν το κόμμα μπροστά σε δραματικά τετελεσμένα αμφισβήτησης του θεσμικού του πλαισίου, των θέσεων και των αρχών του, κλόνισαν την εμπιστοσύνη των μελών του σε αυτό και το οδήγησαν σε μια σκληρή κοινωνική και πολιτική δοκιμασία.
Αναφορικά με την σχέση του Αν.Υπουργού Τσιρώνη με το κόμμα, τις θέσεις του, τα μέλη του και το θεσμικό του πλαίσιο, ενδεικτικά:
⇒ Οι πάγιες θέσεις του κόμματος προβλέπουν το ασυμβίβαστο μεταξύ Υπουργού και Βουλευτή, μεταξύ νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Εδώ και 2,5 περίπου χρόνια ο Τσιρώνης κατέχει και τις δύο.
⇒ Ευθύς μετά τον ορισμό του ως Αν.Υπουργός ΥΠΕΝ δήλωσε στο Πανελλαδικό Συμβούλιο του κόμματος ότι θα καταβάλλει σε αυτό το 50% των μηνιαίων αποδοχών του. Είναι αμφίβολο εάν κατά την περίοδο που κατείχε μόνο την θέση του Αν.Υπουργού κατέβαλλε εν τέλει το 15-20%.
⇒ Απέφυγε συστηματικά την υιοθέτηση των αποφάσεων των οργάνων αναφορικά με την διαδικασία διαβούλευσης μεταξύ κόμματος Υπουργείου και Βουλευτών.
⇒ Υποτίμησε και λοιδόρησε συστηματικά τα νόμιμα εκλεγμένα όργανα και τους νόμιμα εκλεγμένους εκπροσώπους τους. Κατά την τελευταία δε θητεία τους, ο Αν.Υπουργός του οποίου η Πολιτική Κίνηση απαριθμεί γύρω στα 15 περίπου μέλη, εκκίνησε μία συστηματική εκστρατεία διάλυσης της συνοχής τους, αγνοώντας επιδεικτικά τις αποφάσεις τους, προτρέποντας μέλη τους σε μη συμμετοχή και λοιδορώντας, κατηγορώντας και συκοφαντώντας άλλα.
Ως προς τις πολιτικές επιλογές και την κυβερνητική πολιτική του Βουλευτή και Αν.Υπουργού, πρώτα ΥΠΕΝ και μετά ΥΠΑΑΤ, Τσιρώνη, ενδεικτικά:
⇒ Οι πάγιες προγραμματικές θέσεις του κόμματος περί οικονομίας κινούνται στο πεδίο των περιβαλλοντικών οικονομικών και είναι γνήσια αντιμνημονιακού χαρακτήρα. Ως Βουλευτής, ο Α.Υπουργός, υπερψήφισε όλα τα νομοσχέδια οικονομικού χαρακτήρα της κυβέρνησης, δίχως δισταγμό και δίχως αμφιβολίες.
⇒ Οι πάγιες προγραμματικές θέσεις του κόμματος περί Δημοκρατίας και Θεσμών προβλέπουν την άρση του ορίου του 3% για την είσοδο στην Βουλή. Παρά ταύτα, ο Αν.Υπουργός ως Βουλευτής υπερψήφισε την διατήρηση του ορίου στο πλαίσιο της ψηφοφορίας του εκλογικού νόμου της κυβέρνησης.
⇒ Στις πάγιες προγραμματικές θέσεις του κόμματος περιλαμβάνεται ένα ηχηρό «όχι» στις φαραωνικές τουριστικές επενδύσεις και στα περίφημα 5άστερα της εποχής fast-track. Ως Αν.Υπουργός ΥΠΕΝ, υπέγραψε την έγκριση τουλάχιστον τεσσάρων από τα πλέον γνωστά στην Ίο, στο Κάβο-Σίδερο της Κρήτης, στον Ερημίτη της Κέρκυρας και το περίφημο τερατώδες Αταλάντη Χιλς στην Φθιώτιδα.
⇒ Στις πάγιες προγραμματικές θέσεις του κόμματος περιλαμβάνεται η πλήρης απαγόρευση του κυνηγιού. Παρά ταύτα, για να διευκολυνθεί η λήψη κάποιων σημαντικών αποφάσεων το κόμμα συνέταξε μία σειρά θέσεων τις οποίες διαβουλεύτηκε επί μακρόν με τον Αν.Υπουργό ο οποίος τις αγνόησε συστηματικά σε όλες τις διαχειριστικές θήρας από το 2015 και μετά.
⇒ Στις πάγιες προγραμματικές θέσεις του κόμματος περιλαμβάνεται ένα ηχηρό «όχι» στην μνημονιακή εκμετάλλευση της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Παρά ταύτα, η άποψη του Αν.Υπουργού άλλαξε ριζικά από την στιγμή της ανάληψης των κυβερνητικών καθηκόντων του: από κατήγορος των προηγούμενων κυβερνήσεων ως προς το θέμα, έγινε θερμός συνήγορος της τωρινής για το ίδιο θέμα.
⇒ Στο πεδίο των δικαιωμάτων των ζώων – συντροφιάς και παραγωγικών – έδωσε σκληρή μάχη εναντίον του κόμματος, των θέσεων του αλλά και της κοινωνίας των φιλόζωων, για την θεσμοθέτηση της σφαγής χωρίς αναισθησία πρώτα και την σύνταξη του γνωστού νομοσχεδίου τροποποίησης των Ν.4039/2012 και 4135/2014 έπειτα. Παρόμοια, αδιαφόρησε πλήρως για την επίλυση του προβλήματος του δελφινάριου του Αττικού Πάρκου, παρά τις πάγιες θέσεις του κόμματος, τις επανειλημμένες οχλήσεις των μελών της σχετικής Θεματικής Ομάδας του και τις σχετικές αποφάσεις της δικαιοσύνης και της Επιθεώρησης Περιβάλλοντος.
Μοναδικές στάθηκαν, επίσης, οι τροπολογίες του για τα αυθαίρετα και την τροποποίηση των Ν.4039/2012 και 4135/2014, οι οποίες αποσύρθηκαν πάραυτα, μοναδική η πολιτική του συμπεριφορά απέναντι στο θέμα της οριοθέτησης του ρέματος της Πικροδάφνης, μοναδική η άποψη του περί «φορολόγησης» του δενδρυλλίου κάνναβης που θα μπορούσε να έχει ατομικά ο κάθε πολίτης, μοναδική η άποψη του για τις οικιστικές πυκνώσεις και για την πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό, κουβέντα για τις δραματικές επιπτώσεις της τριτοκοσμικής χωροταξίας των ιχθυοκαλλιεργειών - της αρμοδιότητας του - κουβέντα για την δημιουργία ιδιωτικού μονοπωλίου στο λιμάνι του Πειραιά και τις καταστροφικές επενδύσεις, όπως η επέκταση του λιμανιού στο νότο και η τεράστια «μπαζοποίηση» που θα συντελεστεί εκεί - υποχρεωτικές βάσει της παραχώρησης και επιδοτούμενες από το ΕΣΠΑ - κουβέντα για την επαναλειτουργία των «καζανιών» στο Πέραμα.
Σε κάθε περίπτωση, ο Αν.Υπουργός Τσιρώνης πρέπει να αποτελεί μοναδική περίπτωση ως προς τον αριθμό των προσφυγών στην Δικαιοσύνη που έχει δεχτεί συνολικά το πολιτικό του έργο.
Όσον αφορά τον δεύτερο από τους Οικολόγους Πράσινους που συγκροτούν την Κοινοβουλευτική Ομάδα της «Αριστεράς», Βουλευτή Γιώργο Δημαρά, η παντελής του απουσία από το πεδίο της ουσιαστικής διεκδίκησης των οικολογικών προταγμάτων του κόμματος - τόσο σε κοινωνικό επίπεδο όσο και επίπεδο διακυβέρνησης, πέρα από πατερναλιστικά λόγια του αέρα – η αντικομματική του στάση του στις ψηφοφορίες των μνημονιακών επιταγών και η δειλή του στάση σε καταλυτικές ψηφοφορίες/αποφάσεις για το πολιτικό πρόταγμα των Οικολόγων Πράσινων και της πολιτικής οικολογίας - όπως εκείνες για τις συμβάσεις για τις έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων - σε συνάρτηση με την έντεχνη σιωπή του στις κατά καιρούς προσπάθειες διάλυσης των οργάνων και του κόμματος, όπως οι πρόσφατες από μέρους του Αν.Υπουργού Τσιρώνη, τον καθιστούν έναν από ηθικούς υπεύθυνους για ότι θα ακολουθήσει.
Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες,
Παρόλες τις φιλότιμες 3ετείς προσπάθειες, οι πάγιες προγραμματικές θέσεις των Οικολόγων Πράσινων δεν επηρέασαν την κυβερνητική πολιτική περισσότερο από όσο θα την επηρέαζαν αν προβάλλονταν με κινηματικούς όρους. Από την άλλη πλευρά, η οικονομική ασφυξία που βιώνει έντεχνα σήμερα το κόμμα δεν εξυπηρετεί παρά σκοπιμότητες πολιτικής ομηρίας, αδυναμίας οργανωτικής ανάπτυξης και τελικά ουσιαστικής κατάργησης της αυτονομίας του.
Σε αντίθεση με τη λογική της χρησιμότητας της επικοινωνιακής στήριξης των υπουργών και των πολιτικών παραγόντων κατά κύριο λόγο, η κοινωνία επιβραβεύει το πραγματικό έργο και την ουσιαστική σχέση και σύνδεση μαζί της. Μέσω της επικοινωνιακής κυριαρχίας των δύο διορισμένων από τον πρωθυπουργό Bουλευτών - μελών του κόμματος - η συλλογική λειτουργία των εκλεγμένων πολιτικών οργάνων ακυρώνεται την ίδια στιγμή που υποσκάπτεται η εσωκομματική δημοκρατία.
Το κόμμα έχει ήδη πληγεί σοβαρά από τον κυβερνητισμό και έχει χάσει την επαφή του με την κοινωνία και τα κινήματα. Η επιδίωξη της κατάργησης του ασυμβίβαστου μεταξύ κυβερνητικών θέσεων και μέλους του Πανελλαδικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Γραμματείας θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση και θα οδηγήσει στην πλήρη κρατικοποίηση του κόμματος, με αποτέλεσμα την ταύτιση των αμειβόμενων με δημόσιο χρήμα - που έχουν επιλέξει ως βοηθούς ο Αν.Υπουργός και οι Βουλευτές - με τα μέλη των οργάνων, έτσι ώστε να συμπίπτουν οι κυβερνητικές επιλογές με αυτές του κόμματος και να εξουδετερωθεί η κομματική, ίσως διαφορετική, πολιτική άποψη.
Δεδομένων των παραπάνω, η διαχρονική επιδίωξη του οικολογικού κινήματος να εκπροσωπηθεί κοινοβουλευτικά και να έχει Υπουργό Περιβάλλοντος, αναδεικνύεται ως συντελεστής συρρίκνωσης του κόμματος, απαξίωσης των λειτουργιών του και απομόνωσης του από την κοινωνία των πολιτών, τις κοινωνικές, αλληλέγγυες, εναλλακτικές, περιβαλλοντικές, φιλοζωικές και τοπικές οργανώσεις, από τις πρωτοβουλίες και από τα κινήματα.
Μολονότι οι Οικολόγοι Πράσινοι διαπίστωναν ήδη από το 2014 την αδυναμία του κόμματος της «Αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει ένα συνολικό εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αποφάσισαν την προεκλογική συνεργασία μαζί του αλλά δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν τη διαφορά και να εξασφαλίσουν ευρύτερη αποδοχή από τους πολίτες. Οδεύοντας προς το τέλος μιας 3ετίας κυβερνητικών «εταίρων» της «Αριστεράς», όχι μόνον εισέπραξαν την κυβερνητική φθορά από την ανακολουθία λόγων και έργων, όχι μόνο δείχνουν να έχουν ενσωματωθεί στις λειτουργίες και τις πολιτικές σκοπιμότητες ενός άλλου κόμματος αλλά και η απήχησή τους στην κοινωνία και στους παραδοσιακούς υποστηρικτές των οικολογικών προταγμάτων έχει σχεδόν μηδενιστεί.
Και αντί να γίνουν κινήσεις αποστασιοποίησης από το φθαρμένο πολιτικό σύστημα και τις κατεστημένες νεοφιλελεύθερες και αναπτυξιακές συνταγές που οδήγησαν τη χώρα στην πολύπλευρη κρίση, στην κατεύθυνση της επιτυχούς διαφοροποίησης των Οικολόγων Πράσινων σε σοβαρά θέματα όπως στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, η αδυναμία του κόμματος να κατέβει αυτόνομα στις εκλογές χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για μια νέα συνεργασία με την «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ.
Καμιά σημαντική αλλαγή, άλλωστε, δεν μπορεί να συμβεί στις όποιες κυβερνητικές πολιτικές της χώρας χωρίς την ύπαρξη ενός δυναμικού οικολογικού κινήματος , χωρίς τη συσπείρωση όλων των δυνάμεων του χώρου των πράσινων ιδεών και των εναλλακτικών λύσεων, χωρίς την ειλικρινή ανασυγκρότησή του.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μερικούς ακόμη παράγοντες της πολιτικής αλλά από μια άλλη πολιτική, οικολογική κοινωνική και οικονομική ελπίδα, από ένα χώρο που να στηρίζει έμπρακτα τη βιωσιμότητα και την ποιότητα ζωής, τα συλλογικά αγαθά και τη δημόσια περιουσία, την προστασία της φύσης, τα δικαιώματα των ζώων, τη δια-γενεακή αλληλεγγύη, την πλανητική συνείδηση, την ανατροπή του καταναλωτικού και αδηφάγου μοντέλου «ανάπτυξης», την οικολογική και αποκεντρωμένη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τις επενδύσεις στην πράσινη οικονομία, την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, τις δομικές μεταρρυθμίσεις, τον χωρισμό κράτους-εκκλησίας, τη φορολόγηση του πλούτου και της εκκλησιαστικής-μοναστηριακής περιουσίας, τον εκσυγχρονισμό και αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, τη χρηματοδότηση της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας, τον έλεγχο και τη συμπίεση των τιμών, τη μείωση της έμμεσης φορολογίας, τη σύγκρουση με τη διαπλοκή και τα καρτέλ, την κατάργηση του ορίου εισόδου στη Βουλή, τη διαφάνεια και την εναλλαγή στις θέσεις ευθύνης, τη συμμετοχική διακυβέρνηση, τη διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και γενικά όλα αυτά που η Πολιτική Οικολογία προτάσσει και διακηρύσσει.
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της Πολιτικής Οικολογίας στη χώρα, θα πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση του χώρου της πολιτικής οικολογίας, δεδομένου ότι η οικολογία δεν μπορεί να είναι υπό εκποίηση σε άλλους πολιτικούς χώρους, σε άλλες πολιτικές δυνάμεις, με διαφορετικές προτεραιότητες.
Με ορίζοντα τις ευρωεκλογές και τις εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές, οφείλουμε να επιδιώξουμε η επανασυσπείρωση του χώρου της πολιτικής οικολογίας στη βάση των προταγμάτων που τον ενώνουν σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, βάσει αυτών που είχαν συμβάλλει στην ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης και στην εδραίωσή του, που είχαν επιτυχημένη αυτόνομη κοινοβουλευτική και αυτοδιοικητική δράση και εμπειρία διοίκησης σε Περιφέρειες της χώρας τους, πριν συμμετάσχουν σε κυβερνήσεις, ώστε να μπορέσουν έτσι να επιβάλλουν απόλυτα ξεκάθαρους όρους σε πιθανότητα μετεκλογικής συνεργασίας. Όποιος δεν καθορίζεται από προσωπικές στρατηγικές αλλά ατενίζει ειλικρινά την διάσωση του μέλλοντος του χώρου της Πολιτικής Οικολογίας, διαβλέπει ότι η διαφαινόμενη «πρόσδεση» των Οικολόγων Πρασίνων για άλλη μια φορά στα ψηφοδέλτια άλλου κόμματος, δεν θα σημάνει μόνο την πλήρη εξαφάνιση τους αλλά θα αποτελέσει πλήγμα στην πολιτική αξιοπιστία του χώρου γενικότερα.
Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
«Η ιστορική αδυναμία των Πράσινων και των περιβαλλοντικών και οικολογικών κινημάτων να αποτελέσουν σταθερό παράγοντα προαγωγής μιας, έστω μερικής, διαδρομής οικολογικής μεταστροφής της κοινωνίας», γράφαμε πριν από καιρό, «έγκειται στο γεγονός ότι δεν στάθηκαν ικανά να συλλάβουν το αίτημα προοδευτικής, αλλαγής του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτιστικού μοντέλου, μακριά από τις νεοφιλελεύθερες και αναπτυξιακές επιλογές... Τα περιβαλλοντικά και τα οικολογικά κινήματα που αποτέλεσαν το βασικό εργαλείο εθελοντικής προσπάθειας στο πεδίο της χάραξης του δρόμου προς την οικολογική μεταστροφή, πέρασαν στο παρασκήνιο με την έκρηξη της οικονομικής κρίσης, ενώ οι Πράσινοι - το όχημα της θεσμικής τους εκπροσώπησης δίχως την όποια θεσμική «εξουσιοδότηση» - έχασαν γρήγορα την εναλλακτική τους οπτική από την στιγμή της ιδεολογικής τους υποταγής στο ισχύον πολιτικό σύστημα και της επακόλουθης προοδευτικής τους απορρόφησης από τις οπισθοδρομικές λογικές της κομματοκρατίας».
Οδεύοντας προς το τέλος μιας 3ετίας «εταίρων» της κυβέρνησης της «Αριστεράς», διαπιστώνουμε ότι η καταστροφική πορεία των Οικολόγων Πράσινων δεν είναι αναστρέψιμη. Η ιδεολογική τους υποταγή στο ισχύον πολιτικό σύστημα και η προοδευτική τους απορρόφηση από τις οπισθοδρομικές λογικές της κομματοκρατίας, με καθοδηγητές τους Βουλευτές και τον Αν.Υπουργό, Τσιρώνη και Δημαρά, οδήγησαν το κόμμα σε ένα απομεινάρι «σκιάς του εαυτού του». Το κόμμα που μας ενέπνευσε να αγωνισθούμε για την οικολογική μεταστροφή της κοινωνίας, με σκληρό προσωπικό κόστος, έχει εκπνεύσει. Είμαστε σίγουροι ότι στο κόμμα παραμένουν φίλοι πιστοί στην Πολιτική Οικολογία και στον αγώνα για την πραγμάτωση των προταγμάτων της, που δεν αισθάνονται έτοιμοι να αποδεσμευθούν από ένα όνειρο που κατέληξε σε εφιάλτη. Είμαστε σίγουροι ότι με αυτούς θα ξανασμίξουμε σύντομα τους δρόμους μας.
Πασχαλίδης Γιώργος, συντονιστής Εκτελεστικής Γραμματείας, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου, πρώην μέλος ΔΣ ΑΜΚΕ «Πράσινο Ινστιτούτο»
Δημητρίου Γιώργος, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου, πρώην μέλος Εκτελεστικής Γραμματείας, πρώην αντιπρόεδρος ΑΜΚΕ «Πράσινο Ινστιτούτο»
Δελής Ιωάννης, συντονιστής Γραμματείας Περιφερειακής Οργάνωσης Αττικής, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Γεροστεργίου Αικατερίνη, περιφερειακή σύμβουλος, επικεφαλής περιφερειακής παράταξης «Οικολογία-Αλληλεγγύη» Αν.Μακεδονίας-Θράκης
Δραγούμης Φίλιππος, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου, πρώην μέλος Εκτελεστικής Γραμματείας, Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
Χόρτη Καίτη, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου, μέλος ΔΣ ΑΜΚΕ «Πράσινο Ινστιτούτο»
Κούτσικος Κώστας, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Ξενικού Δώρα, ιδρυτικό μέλος κόμματος
Πράπας Αλκιβιάδης, μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Σμεράιδου Σοφία, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Αγγελής Στέλιος, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Πανάρετος Αναστάσιος, μέλος Γραμματείας Περιφερειακής Οργάνωσης Αττικής, μέλος Εξελεγκτικής Επιτροπής
Δουζίνα Αγγελική, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Κεφάλας Θανάσης, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου, πρώην μέλος Εξελεγκτικής Επιτροπής
Ρομπάκης Οδυσσέας, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου, πρώην βοηθός ταμία
Πατσός Χρήστος, μέλος Γραμματείας Περιφερειακής Οργάνωσης Αττικής
Παναγιωτίδης Στέλιος, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Χαραλαμπάκη Χριστίνα, πρώην μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου
Ζαρρής Δημήτρης
Χατζηκωνσταντής Ιωάννης
Κόκκινου Ελένη
Damiani Oliva
Γεωργάκης Χρήστος
Τέγος Βασίλειος
Γεωργάκης Απόστολος
Περαντινού Ιωάννα Φωτεινή
Τσιμουρλάς Αθανάσιος
Κήκου Αικατερίνη
Χόρτης Ιωάννης
Νοτσέρα Οντέτα
Χριστοδούλου Ιωάννα, έχει ήδη δηλώσει αποχώρηση
Καραβασίλης Δημήτριος
Στρουζάκης Δημήτρης
Αστερής Ελευθέριος
Καραβασίλης Κωνσταντίνος
Αθανασοπούλου Μαίρη, έχει ήδη δηλώσει αποχώρηση
Ροδίτου Φραντζέσκα
Γούναρης Δημήτρης
Καμάριας Δημήτρης
Δελή Νικολέτα
Zaimi Belot
Βερούχη Ιωάννα
Βούλγαρης Πέτρος
Δελή Δήμητρα
Αποστολλέλης Νίκος
Ασωνίτης Κωνσταντίνος
Δελής Ιωάννης
Κυριακάκη Ουρανία
Μπάμπαλη Αγγελική
Ευφραιμίδης Ιωσήφ
Φίλιππα Χριστίνα
Νίκου Λίλιαν
Νέστορας Ιωάννης
Παγώνη Σοφία
Πολύζου Μαρία
Σακοράφα Χρυσούλα
Σμεραίδου Χριστίνα
Τάσση Βιολέττα
Τσιπούρας Κυριάκος, αποστασιοποιημένος από καιρό, δεν επιθυμεί πρόωρες εκλογές για «εθνικούς λόγους»
Τάσση Βασιλική
Πασχαλίδης Γεροστεργίου Ιάσωνας
Τηγάνη Ευσταθία
Δραγούμη Ελένη
Τιτόνη Χρυσούλα
Τσαλιάγκος Ευάγγελος
Πετρίδου Ολυμπία
Χρηστακίδης Δημήτρης
Παντελή Ειρήνη
Λιάκουρα Εμμανουέλα
Βέντης Θεόδωρος
Αντιμαχιτής Ανδρέας
Αστζόγλου Κωνσταντίνα
Παχουλάς Αθανάσιος
Τσιρογιάννη Ανδρονίκη
Λέου Γεωργία
Χουτουριάδη Φωτεινή
Φραγκούλης Βασίλης
Πασχαλίδης Αθανάσιος
Πατσός Παναγιώτης
Μπουρκέλλης Ιωάννης
Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018
O δρόμος του νερού!
Κ Ο Ι Ν Η Δ Ι Α Κ Η Ρ Υ Ξ Η
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ, ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΡΕΜΑΤΩΝ
Η διακήρυξη αυτή απευθύνεται σε περιβαλλοντικούς φορείς, κινήσεις και κινήματα που στο πεδίο δράσης τους περιλαμβάνουν την προστασία ενός ή περισσότερων ρεμάτων και πιστεύουν, όπως οι ήδη υπογράφοντες, οτι ο προγραμματισμός κοινών ενεργειών και δράσεων, θα βοηθήσει τις μέχρι τώρα μεμονωμένες προσπάθειές μας, για την προστασία των υδατορεμάτων.
Αφορμή για τη συνεργασία αυτή ήταν οι καταστροφικότατες πλημμύρες στη Νέα Πέραμο και στη Μάντρα Αττικής.
Οι αιτίες όμως είναι πολλές και στηρίζονται στους συνεχείς σχεδιασμούς της πολιτείας για τη διαχείριση των ρεμάτων με τρόπους καταστροφικούς για τα οικοσυστήματά τους, αυξάνοντας επιπλέον τον πλημμυρικό κίνδυνο για τις πόλεις που διασχίζουν και μερικές φορές με κίνδυνο μόλυνσης των υδάτων και του υδροφόρου ορίζοντα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διατροφική αλυσίδα!
Οι πλημμύρες είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Οι καταστροφικές συνέπειες των πλημμυρών όμως, είναι κυρίως αποτέλεσμα διαχρονικών κυβερνητικών επιλογών στην Ελλάδα, που συνεχίζονται και από την σημερινή κυβέρνηση, και λιγότερο της κλιματικής αλλαγής. Επιλογών που καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον προς όφελος οικονομικών συμφερόντων.
Η Πικροδάφνη, το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, το Δασαμάρι, ο Ποδονίφτης, η Ρεματιά Χαλανδρίου Πεντέλης, το ρέμα του Προφήτη Δανιήλ στην Ακαδημία Πλάτωνος, το ρέμα Σαπφούς στην Αγία Παρασκευή, το ρέμα στο Μαύρο Βουνό στο Γραμματικό και πολλά άλλα ζητούν τη δική μας συμβολή, προσπάθεια, τον αγώνα μας για να σωθούν! Και μαζί με αυτά να σωθούμε κι εμείς!
Αφορμή για τη συνεργασία αυτή ήταν οι καταστροφικότατες πλημμύρες στη Νέα Πέραμο και στη Μάντρα Αττικής.
Οι αιτίες όμως είναι πολλές και στηρίζονται στους συνεχείς σχεδιασμούς της πολιτείας για τη διαχείριση των ρεμάτων με τρόπους καταστροφικούς για τα οικοσυστήματά τους, αυξάνοντας επιπλέον τον πλημμυρικό κίνδυνο για τις πόλεις που διασχίζουν και μερικές φορές με κίνδυνο μόλυνσης των υδάτων και του υδροφόρου ορίζοντα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διατροφική αλυσίδα!
Οι πλημμύρες είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Οι καταστροφικές συνέπειες των πλημμυρών όμως, είναι κυρίως αποτέλεσμα διαχρονικών κυβερνητικών επιλογών στην Ελλάδα, που συνεχίζονται και από την σημερινή κυβέρνηση, και λιγότερο της κλιματικής αλλαγής. Επιλογών που καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον προς όφελος οικονομικών συμφερόντων.
Η Πικροδάφνη, το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, το Δασαμάρι, ο Ποδονίφτης, η Ρεματιά Χαλανδρίου Πεντέλης, το ρέμα του Προφήτη Δανιήλ στην Ακαδημία Πλάτωνος, το ρέμα Σαπφούς στην Αγία Παρασκευή, το ρέμα στο Μαύρο Βουνό στο Γραμματικό και πολλά άλλα ζητούν τη δική μας συμβολή, προσπάθεια, τον αγώνα μας για να σωθούν! Και μαζί με αυτά να σωθούμε κι εμείς!
Η τραγωδία της Μάνδρας και της Νέας Περάμου, στοίχισε τη ζωή σε 24 ανθρώπους και προκάλεσε ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές στους κατοίκους της Δυτικής Αττικής. Στο όνομα της «αντιπλημμυρικής προστασίας» η Πολιτεία (Υπουργεία & Περιφέρειες) προχωράει με ταχύρυθμες διαδικασίες, έργα, που σε τίποτα δε διαφέρουν από την μέχρι τώρα καταστροφική πολιτική διαχείρισης των ρεμάτων (εγκιβωτισμοί, κάλυψη ρεμάτων, εκτροπές ποταμών και άλλες τέτοιες φαραωνικές παρεμβάσεις). Αυτή η λογική διαχείρισης σε συνδυασμό με την αλόγιστη οικιστική επέκταση οδήγησε σε εξαφάνιση της συντριπτικής πλειοψηφίας των «φυσικών» ρεμάτων, με αποτέλεσμα την ένταση των πλημμυρικών φαινομένων.
Παρακολουθώντας αυτή την αδιέξοδη και επικίνδυνη πολιτική να συνεχίζεται, οι παρακάτω υπογράφοντες φορείς, αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, με στόχο την αποτροπή νέων καταστροφικών παρεμβάσεων στα εναπομείναντα ρέματα και την ευρεία ενημέρωση των πολιτών για τις σύγχρονες, αποτελεσματικές και φιλικές προς το περιβάλλον μεθόδους διαχείρισης των ρεμάτων.
Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2018
Για ποιά «ανάπτυξη» καλούμαστε να θυσιάσουμε και το Ελληνικό; *
Το Σχέδιο για την «αξιοποίηση» του Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά έχει πλέον κατατεθεί και παρουσιαστεί. Πόσοι όμως γνωρίζουν επακριβώς τι προβλέπει το «Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης» (Σ.Ο.Α) του Ελληνικού; Πόσοι γνωρίζουν τι είδους «πάρκο» περιλαμβάνεται σ’ αυτό το σχέδιο;
Λένε πως το Σχέδιο για το Ελληνικό πρέπει να προχωρήσει, γιατί αποτελεί «μνημονιακή υποχρέωση της χώρας». Λένε πως είμαστε υποχρεωμένοι να το υλοποιήσουμε, ειδ’άλλως δεν πρόκειται να εισπράξουμε την επόμενη «δόση» από τους δανειστές μας και θα χρεωκοπήσει (κι άλλο) η χώρα μας.
Με δυο λόγια, μας λένε να θυσιάσουμε (και) το Ελληνικό προκειμένου να φυσήξει «ούριος άνεμος», να πάει μπροστά η οικονομία και να ξεφύγουμε από την «κρίση».
Με δυο λόγια, μας λένε ότι το Ελληνικό πρέπει να το δούμε ως μια σύγχρονη Ιφιγένεια που πρέπει να θυσιαστεί για το καλό όλων μας.
Άντε και το κάναμε. Θα πάει μπροστά η οικονομία; Λένε ότι θα δουλέψει πολύς κόσμος στα «έργα» Με ποιές συνθήκες εργασίας; Πόσες ώρες την ημέρα;
Αλλά και τι «έργα» προβλέπεται να γίνουν στο Ελληνικό; Εμπορικά Κέντρα (Malls), Καζίνο, πολυτελή ξενοδοχεία, γραφεία, δεκάδες πολυόροφες πολυκατοικίες 50 μέτρα ύψος (16 όροφοι) και 6 ουρανοξύστες 200 μέτρα ύψος (66 όροφοι !). Αυτά τα «έργα» μας χρειάζονται;
Όμως, δεν μας λένε ότι ταυτόχρονα θα εξαφανίσουν το Αθλητικό Κέντρο του Αγίου Κοσμά και το υπάρχον δασύλιο χτίζοντας στη θέση του πολυτελείς μονοκατοικίες. Δεν μας λένε ότι σε ένα μεγάλο μέρος του «πάρκου» προβλέπονται μη συνάδουσες κτιριακές εγκαταστάσεις. Δεν μας λένε ότι θα περιορίσουν την πρόσβασή μας σε ένα μικρό μόνο τμήμα της παραλίας.
Εντέλει, μας λένε να δεχτούμε μια μάταιη θυσία για να μπορέσουμε, κάποτε, να προκόψουμε, ως χώρα. Μέχρι τότε, κάποιοι ελάχιστοι, ντόπιοι και ξένοι, θα κερδοσκοπούν και θα αυξάνουν τις περιουσίες τους, θα βγάζουν τα λεφτά που εισέπραξαν (νομότυπα ή παράνομα) σε «φορολογικούς παραδείσους» και η ζωή θα συνεχίζεται.
Με βάση όσα αναφέρονται παραπάνω, έχει κατατεθεί μια εναλλακτική πρόταση η οποία θεωρεί ότι μπορεί να διαμορφωθεί ένα εναλλακτικό μοντέλο κοινωνικής επανοικειοποίησης και συνδιαχείρισης του χώρου του πρ. αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλιακής Ζώνης του Αγίου Κοσμά από κοινωνικούς φορείς και συλλογικότητες, με μορφή συνεταιριστική, στα πλαίσια της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, σε αντίθεση με την ιδιωτικοποίηση, την τσιμεντοποίηση και την περιβαλλοντική υποβάθμιση που προωθείται.
«Πρωτοβουλία «Ένα Πάρκο για όλους στο Ελληνικό»
Για επικοινωνία: parkogiaolous2@gmail.com
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………*Κείμενο που μοιράστηκε στη συνεδρίαση της 1.2.2018 του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής
φωτό: http://www.newsbomb.gr
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΓΟΥΔΗ
Δελτίο Τύπου
Η Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή διαβίβασε αίτημα 100 δημοτών προς τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων στις 16-1-2018 με το εξής περιεχόμενο:
«Κύριε Πρόεδρε, σας μεταβιβάζομε αίτημα δημοτών του Δήμου Αθηναίων, για να εγγραφεί άμεσα, σύμφωνα με τον κανονισμό, στην Ημερήσια Διάταξη συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου το θέμα της εφαρμογής των αποφάσεων: 522/6-3-2014 και 686/25-6-2015 του Δημοτικού Συμβουλίου, που αφορούν το Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή, όπως και η συζήτηση και η λήψη απόφασης για το ζήτημα της χωροθέτησης του γηπέδου του Παναθηναϊκού στην περιοχή Γουδή, όπως δεσμεύτηκε ο Δήμαρχος κος Καμίνης στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου στις 3 Μαρτίου 2017 και 27 Απριλίου 2017»
Με επιστολή της δε, η οποία στάλθηκε προς όλες τις παρατάξεις του Δήμου Αθηναίων, ζητούσε τα εξής:
«1. Την απόρριψη της κυβερνητικής πρότασης για γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Μητροπολιτικό Πάρκο Γουδή (ανάλογες αποφάσεις έχουν πάρει οι όμοροι Δήμοι Παπάγου-Χολαργού, Ζωγράφου) καθώς και δεκάδες φορείς επιστημόνων, κατοίκων, εργαζομένων.
2. Την υλοποίηση των ομόφωνων αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου (522/6-5-2014, 686/25-6-2015). Άμεσα να συγκροτηθεί διαπαραταξιακή επιτροπή που θα παρακολουθεί την υλοποίηση των αποφάσεων (Πρόταση 15η της απόφασης 522/6-5-2014 η οποία επικαιροποιήθηκε με την απόφαση 686/25-6-2015».
Στο έγγραφο του Δήμου Αθηναίων 17899/19-1-2018, το οποίο καθόριζε τα θέματα της ημερήσιας διάταξης για τη συνεδρίαση της 25-1-2018, οριζόταν στο 6ο θέμα της να γίνει: «ενημέρωση- συζήτηση επί του αιτήματος των κατοίκων της περιοχής Γουδή για το θέμα της χωροθέτησης του γηπέδου του Παναθηναϊκού, σύμφωνα με το άρθρο 215 παρ.3 του Ν. 3463/06 (Σχετ.Γεν.Πρωτ.13165-18) ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ».
Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2018
Γνωρίζετε τι ακριβώς προγραμματίζεται να γίνει στο Ελληνικό;
Γνωρίζετε ότι προγραμματίζονται να κτιστούν δεκάδες πολυκατοικίες ύψους 50 και 70 μέτρων (16-23 ορόφων) και 6 ουρανοξύστες ύψους 200 μέτρων (65 ορόφων!), ψηλότερες και από την Ακρόπολη των Αθηνών που βρίσκεται σε ύψος 156 μέτρων, επισκιάζοντας τον ιερό βράχο, το σύμβολο όχι μόνο της Αττικής αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας;
• Γνωρίζετε ότι στον χώρο του Ελληνικού προγραμματίζεται η δημιουργία μιας νέας πόλης με πληθυσμό περίπου 25-35.000 κατοίκων και με χαρακτηριστικά ιδιωτικής πολεοδόμησης;
• Γνωρίζετε ότι το αποκαλούμενο «Πάρκο» που προβλέπεται στα σχέδια της «επένδυσης» περιβάλλεται από πολυόροφες κατοικίες ύψους 50 και 70 μέτρων, αποτελώντας ουσιαστικά την «εσωτερική αυλή/ακάλυπτο χώρο» αυτών των πολυκατοικιών;
• Γνωρίζετε ότι το αποκαλούμενο «Πάρκο» 2.000 στρεμμάτων περιορίζεται ουσιαστικά σε 650 στρέμματα (δηλαδή στο 32%) αν αφαιρεθούν κάποιες χρήσεις που προβλέπεται να περιλαμβάνονται σε αυτό αλλά δεν συνάδουν με ένα Μητροπολιτικό Πάρκο;
• Γνωρίζετε ότι στην παραλιακή ζώνη πρόκειται να εξαφανιστούν οι ελεύθερες ζώνες πράσινου, τα υφιστάμενα δασύλλια Αγίου Κοσμά και Αγίου Αλεξάνδρου και ο περιβάλλων δασικός χώρος της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, όπως επίσης και το «Πάρκο της 129 ΠΥ» στη συνοικία της Αγ. Παρασκευής αλλά και στις δύο αεροπορικές βάσεις);
• Γνωρίζετε ότι προγραμματίζεται ο περιορισμός /αποκλεισμός της πρόσβασης στο μεγαλύτερο μέρος του νέου παραλιακού μετώπου;
• Γνωρίζετε ότι προγραμματίζεται η κατασκευή συγκροτήματος υπερπολυτελών μονοκατοικιών στη θέση του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Αγ. Κοσμά;
• Γνωρίζετε ότι σύμφωνα με την υπογραφείσα Σύμβαση το τίμημα μεταβίβασης σε παρούσα αξία ανέρχεται σε 576 εκ. ευρώ ενώ θα εισπραχθούν συνολικά από το ελληνικό Δημόσιο 915 εκ ευρώ σε βάθος 12 χρόνων, που σημαίνει περίπου 147 ευρώ (!) ανά τετραγωνικό μέτρο έκτασης;
• Γνωρίζετε το κόστος επιβάρυνσης του Δημοσίου για την μετεγκατάσταση υπηρεσιών του (αμαξοστάσιο ΕΘΕΛ, ΚΤΕΟ, άλλες υπηρεσίες, κυκλοφοριακά έργα που θα χρειαστούν) ή ακόμα από τις κοινωφελείς εγκαταστάσεις όπως σχολεία που θα χρειαστεί να χτίσει και να λειτουργήσει;
Όλα τα παραπάνω αλλά και μερικές ακόμη "καυτές" πλήροφορίες για τους σχεδιασμούς του επενδυτή, που αφορούν όλους μας, μπορείτε να διαβάσετε στην "Ανοιχτή Επιστολή" της πρωτοβουλίας "Ενα Πάρκο για όλους στο Ελληνικό", με στόχο την ευρύτερη ενημέρωση για το τι σχεδιάζεται να γίνει στο Ελληνικό.
Πηγή: Κίνηση
Πολιτών Ηλιούπολης ΚΙ.Π.Η.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)