Ο Ερημίτης δεν πωλείται

Περιοχές φυσικού κάλλους, που θα έπρεπε να προστατεύονται ιδιαίτερα, γίνονται βορά για άπληστους επενδυτές στο όνομα της εξυπηρέτησης του χρέους και της «ανάπτυξης» με τις αποικιακού τύπου εκποιήσεις, που προωθεί η κυβέρνηση της χώρας μας. Μέσα σε αυτές είναι και το οικοσύστημα του Ερημίτη, στην περιοχή της Κασσιώπης στη βορειανατολική Κέρκυρα.

Το οικοσύστημα Ερημίτης είναι δασική έκταση, με μεγάλη ακτογραμμή, περιέχει τρείς λίμνες και είναι βιότοπος του θηλαστικού βίδρα (lutra-lutra) και τόπος παραμονής αποδημητικών πτηνών. Η κυβέρνηση εκχωρεί 500 περίπου στρέμματα από το οικοσύστημα στην καναδικών συμφερόντων εταιρεία NCH Capital για 99 χρόνια. Η παραχωρούμενη έκταση περιλαμβάνει δάσος, παραλίες και μία λίμνη, που γειτνιάζει με μία ακόμη. Επίσης στην εκχωρούμενη περιοχή υπάρχει ναυτικό οχυρό, το οποίο εξυπακούεται ότι δεν μπορεί να γίνει ιδιωτικό και ούτε μπορεί να μετατεθεί γιατί η θέση, στην οποία βρίσκεται έχει επιλεγεί ως η μόνη κατάλληλη.
Η NCH Capital, που σημειώνεται ότι είναι real estate, έχει παρουσιάσει τα σχέδια της για δημιουργία ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων και τουριστικών κατοικιών και αναζητεί κατασκευαστική εταιρεία, που θα αναλάβει την οικοδόμηση του έργου, χωρίς μέχρι στιγμής να έχει εκδηλωθεί σχετικό ενδιαφέρον. Σύμφωνα με τα σχέδια, πολεοδομούνται 180 στρέμματα, βάσει του ΕΣΧΑΔΑ, 36.400τ.μ θα καλυφθούν από κτήρια, ξενοδοχείο, καταστήματα, ταβέρνες και τουριστικές κατοικίες προς πώληση. Ο υπόλοιπος χώρος θα χρησιμοποιηθεί για λιμενικές εγκαταστάσεις καθώς και αθλητικές και ψυχαγωγικές.
Τόσο οι ξένοι επενδυτές, όσο και οι ντόπιοι, που είναι υπέρ αυτής της κατασκευής εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία της κρίσης, χρησιμοποιούν το επιχείρημα της δημιουργίας θέσεων εργασίας, είναι όμως έτσι; Αυτή τη στιγμή η περιοχή της Κασσιώπης είναι δημοφιλής προορισμός ήπιας τουριστικής μορφής. Το πανέμορφο παρθένο τοπίο του Ερημίτη προσελκύει παραθεριστές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που διαμένουν σε βίλλες και μικρότερα καταλύματα της περιοχής, τρώνε στις παραδοσιακές τοπικές ταβέρνες και κάνουν τις αγορές τους από τα τοπικά καταστήματα. Στην Κασσιώπη δεν εργάζονται μόνο οι κάτοικοι από τα γύρω χωριά αλλά και από άλλες περιοχές της Κέρκυρας.
Είναι φανερό ότι αν γίνει η επιχειρούμενη επένδυση, εκτός από την αλλοίωση του τοπίου και την οικολογική καταστροφή, που θα επηρεάσει τη χλωρίδα και την πανίδα, δημιουργείται μια σειρά άλλων προβλημάτων, όπως οι οχλούσες δραστηριότητες της περιόδου της κατασκευής και στη συνέχεια η διοχέτευση των λυμάτων και της δηλητηριώδους αλμολάσπης, που θα παράγεται από την αφαλάτωση του θαλασσινού νερού για να καλυφθούν οι ανάγκες υδροδότησης του συγκροτήματος. Οι επισκέπτες του νησιού, που επιλέγουν διακοπές με κολύμπι σε ήσυχη παραλία και περπάτημα στα μονοπάτια του Ερημίτη, σίγουρα θα απομακρυνθούν και θα αντικατασταθούν από άλλους, που επιλέγουν να διαμένουν σε συγκρότημα all inclusive, περνώντας τις μέρες τους και τις νύχτες τους μέσα στο συγκρότημα, που θα εξυπηρετεί όλες τις ανάγκες τους.
Τα τοπικά καταλύματα θα υποβαθμιστούν, τα καταστήματα θα υπολειτουργούν, οι ιδιοκτήτες μικρών θαλάσσιων μέσων αναψυχής και ημερόπλοιων θα αφανιστούν με αποτέλεσμα να χαθούν πολλές από τις σημερινές θέσεις εργασίας. Όσο για τις υποσχόμενες νέες θέσεις εργασίας από την «ανάπτυξη», που θα ακολουθήσει, θα είναι ανάλογες της «ανάπτυξης», που φέρνουν οι πολυεθνικές επιχειρήσεις. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα καλυφθούν τοπικά και αν προσληφθούν και κάποιοι ντόπιοι, οι συνθήκες εργασίας δεν θα έχουν καμία σχέση με τις ήδη υπάρχουσες. Στις μικρές τοπικές επιχειρήσεις η σχέση εργοδότη-εργαζόμενου είναι ανθρώπινη, στις απρόσωπες πολυεθνικές στη σημερινή συγκυρία της οικονομικής κρίσης, ο εργαζόμενος είναι καθαρά αντικείμενο εκμετάλλευσης. Εργασία με βραχύχρονη σύμβαση, εξαντλητικό ωράριο, πολύ χαμηλές αποδοχές και συχνά χωρίς ασφάλιση.
Όπως έχουν δείξει παραδείγματα άλλων χωρών, ο τουρισμός με θέρετρα που έχουν πνιγεί στο τσιμέντο και με ξενοδοχεία all inclusive, που προμηθεύονται ακόμη και τρόφιμα από μακρινές αγορές, δεν είναι πια βιώσιμος. Αντίθετα, η ήπια μορφή τουρισμού, ενισχύει την τοπική οικονομία με την προμήθεια αγροτικών και βιοτεχνικών προϊόντων από την ντόπια αγορά. Οι τουρίστες με οικολογική συνείδηση, που επιθυμούν να βιώσουν διαφορετικές εμπειρίες, να απολαύσουν τις ομορφιές της φύσης και να γευτούν τα νόστιμα φρέσκα εδέσματα του τόπου που επισκέπτονται, αυξάνονται συνεχώς.
Όποιος θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα σε αυτόν το δύσκολο καιρό, μπορεί να τη βοηθήσει ουσιαστικά με την ανακαίνιση ερειπωμένων σπιτιών, την αναβίωση εγκαταλειμμένων οικισμών και την αξιοποίηση κτημάτων για αγροτουρισμό, που θα δώσει μια ανάσα στους χειμαζόμενους αγρότες μας. Η Κέρκυρα δεν έχει έλλειψη από ξενοδοχεία και βίλες, αυτό που χρειάζεται είναι να διατηρήσει ως κόρην οφθαλμού τα πανέμορφα, παρθένα τοπία, που έχουν μείνει. Η εσφαλμένη «αξιοποίηση» που έγινε στο παρελθόν, όχι μόνο δεν αποτελεί άλλοθι για νέα ανάλογη αλλά αποτελεί εμπειρία για αποφυγή της.
Ακόμη, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι ο επενδυτής θα έχει δικαίωμα αναγκαστικής απαλλοτρίωσης των όμορων δασικών χώρων, που σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία δεν είναι οικοδομήσιμοι και αν γίνει η αρχή, τι μπορεί να μας εγγυηθεί ότι στο μέλλον δεν θα εκποιηθεί και η υπόλοιπη έκταση του Ερημίτη.
Εμείς, που θέλουμε να διατηρήσουμε την ομορφιά και τις παραδόσεις του νησιού μας, ακόμη κι αν μας συνέφερε οικονομικά, δεν θα δεχόμαστε ποτέ να ξεπουλήσουμε τον Ερημίτη, θέλουμε να τον φυλάξουμε για να τον απολαύσουν και οι γενιές που έρχονται.
Κάποια πράγματα δεν πωλούνται, κάποιες όμορφες γωνιές της γης δεν επενδύονται με τσιμέντο!
Βέρα Κορωνάκη,
Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Κέρκυρας
Mέλος του ΔΡΟ

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Αυγή, 17/12/14