Γ' Μνημόνιο και πολιτική οικολογία
Της Καίτης Χόρτη*
Μετά από μια εξάμηνη ανταλλαγή επαφών με την τρόικα και προσπάθειών εκ μέρους του σύριζα για επίτευξη συμφωνίας αλληλεγγύης με τους δανειστές, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υπογράψει το γ' μνημόνιο με την προοπτική διευθέτησης του χρέους. Παράλληλα προστέθηκε στην τρόικα και η ευρωπαϊκή επιτροπή και έγινε πλέον κουαρτέτο, ή πιο σικ, θεσμοί.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι της απόγνωσής μας και μέρα με τη μέρα περιμένουμε τα αποτελέσματα της τρίτης οικονομικής μας υποδούλωσης. Υπάρχουν πολλά πεδία για τα οποία αναρωτιόμαστε τι μέλλει γενέσθαι υπό τις παρούσες συνθήκες, εκείνο όμως που μας απασχολεί κυρίως ως δίκτυο ριζοσπαστικής οικολογίας είναι το ποια είναι η θέση της πολιτικής οικολογίας στη διακυβέρνηση.
Όπως αντιλαμβάνομαι τον όρο -επιτρέψτε μου την πιθανή αστοχία- η πολιτική οικολογία εμπεριέχει ό,τι θεωρούμε οικολογία με την πολιτική της υπόσταση. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα που αποδεικνύουν τη συνάρτηση κάτι που δύσκολα συνειδητοποιούμε, γι' αυτό πολλές φορές αναρωτιόμαστε τη σχέση μπορεί να έχει η ανακύκλωση ή η καταπάτηση μιας παραλίας με την πολιτική. Το σίγουρο είναι πως η πολιτική οικολογία εναντιώνεται στην καπιταλιστική χρήση του περιβάλλοντος που υπόσχεται την ανάπτυξη με βάση τα οικονομικά και όχι τα φιλικά προς το περιβαλλον οφέλη. Αν λάβουμε υπόψη μας πως η πρώτη ύλη δεν είναι ατελείωτη ή ακόμη πως έχουμε ευθύνη να αφήσουμε και στους επόμενους κατοίκους αυτού του πλανήτη υλικά με τα οποία θα μπορέσουν να δημιουργήσουν, π.χ. συσκευασίες αναψυκτικών ή μπουκαλιών, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο αναγκαία κρίνεται η ρύθμιση με πολιτική θεώρηση.
Aυτό που θα μας απασχολησει σήμερα είναι η σχέση του γ' μνημονίου με την πολιτικη οικολογία. Είναι πλέον βέβαιο πως η φύση και το περιβάλλον χρησιμοποιούνται για κερδοσκοπικούς σκοπούς. Η αιχμαλωσία των ζώων που ανήκουν στη φύση, η καταπάτηση των παραλιών που ανήκουν σε όλους μας και γίνονται κτήμα ορισμένων, η χρήση υδρογονανθράκων αντί για ενέργεια που προέρχεται απο τις ανανεώσιμες πηγές είναι ελάχιστα ανάμεσα στις δεκάδες όσων εμπεριέχονται στον όρο της πολιτικής οικολογίας και ολα ενέχουν την ποιότητα της ζωής ανθρώπων και ζώων.
Η ελληνική κοινωνία υπό την πιεση των οικονομικών εχει χάσει κάθε ενδιαφέρον για το περιβάλλον, τη φύση και όλα τα σχετιζόμενα με αυτή. Απόδειξη αποτελεί το 0,8% που σύμφωνα με πολιτική δημοσκόπηση είναι ο δείκτης ενδιαφέροντος των πολιτών για το περιβάλλον. Όμως ας έχουμε κατα νου πως τη στιγμή που εμείς σκεφτόμαστε "τι με ενδιαφέρει η ανακύκλωση και η κομποστοποίηση όταν ο μισθός μου η η σύνταξή μου έχουν πέσει στο ναδίρ" κάποιοι άλλοι όπως φαίνεται, επίσης απο τις δημοσκοπήσεις, καιροφυλακτούν να αγοράσουν φτηνά, να επενδύσουν σε έργα που καταστρέφουν τη χώρα μας, αδιαφορώντας αν ολα αυτά είναι μη αναςτρεψιμα. Το αποτέλεσμα θα είναι πως θα έχουν ακολουθηςει μια πολιτική που ειναι εκ διαμέτρου αντίθετη της πολιτικής οικολογίας. Κι ολα αυτά γιατί η ελληνική πραγματικότητα ειναι τραγική συγκρινόμενη με την ευρωπαϊκή σε σχεςη με ρυθμίσεις που αφορούν το περιβάλλον.
Στο πρακτέο λοιπόν. Τι μπορούμε να περιμενουμε σημερα εν μεςω του γ' μνημονίου; Εκφράζοντας τη δική μου άποψη θεωρώ πως υπάρχει κάποια ελπίδα ακολουθώντας τη σαφή και ιδανική ανταλλαγή οσων ζητούν οι δανειστες με τα ισοδυναμα. Τι σημαίνει αυτό; Θα ηθελα να αναφερθώ σε ενα συγκεκριμένο θέμα. Αυτό του Ελληνικου. Προκειται για μια έκταση που οι κυβερνώντες απο τότε που έφυγε το αεροδρόμιο επιδιωκουν να αξιοποιησουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απο εκείνους που υποστηριζαν τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου σύμφωνα με τα σχέδια του ΕΜΠ. Σημερα κάτω απο την πιεση του γ' μνημονίου για επενδυσεις που θα φέρουν χρήματα στο κράτος και άρα θα αποδοθουν τα υποτιθέμενα οφειλόμενα στους δανειστες, η κυβερνηση εχει δεχτεί την απευθείας αναθεση στο γραφείο του πρωθυπουργού διευθετησης του θέματος του Ελληνικου. Ζητούν τη δεσμευση του Ελληνικου για 99 χρονια. Το ερώτημα ειναι αν η δομηση εκατομμυρίων τετραγωνικών που θα επιβαρύνει την Αττική και θα αλλάξει ακόμη και το κλίμα της αποτελει επένδυση και ανάπτυξη με θεσεις εργασιας. Τι νόημα θα εχει γι έναν εργαζόμενο μια επιπλέον τσιμεντουπολη μεσα στην ήδη βεβαρημένη Αθηνα;
Εδώ αξίζει θεωρώ τον κόπο, αν και προσωπικά με λυπεί το γεγονός να μπαίνουμε σε ρυθμίσεις θεμάτων που πρέπει να θεωρούμε αυτονόητα, να αναφερθούμε στο θέμα των ισοδυναμων που η κυβερνηση και δια στόματος του ίδιου του υπουργού Οικονομικών Ευκλειδη Τσακαλωτου είχε προβάλει μετα παρρησιας. Είχε λοιπόν πει πως με βάση το γ' μνημόνιο μπορουςε η ελληνική κυβερνηςη να ανταλλαξει κάποιο επαχθές σχέδιο με ένα ισοδύναμο. Παίρνοντας για παράδειγμα το Ελληνικο το οποίο παραχωρείται έναντι 999 εκατομμυρίων απο τα οποία τα 300 εκατ. θα ειναι η προκαταβολή και τα υπόλοιπα θα δοθούν μεσα σε 15 χρονια, δεν θα μπορουσαν να βρεθούν ιδοσύναμα, πχ με ενα λαχείο, που θα απέδιδε τα 300 εκατ. ; Τα οποία θεωρούνται βαση για το κλεισιμο της συμφωνίας και στη συνέχεια, να υπήρξε πιθανώς ενα μικρό τέλος δημιουργίας του πάρκου;
Για να γίνει όμως αυτό επιβάλλεται να σκύψει μια κυβερνηςη επάνω απο το πρόβλημα και να αναζητησει τα ισοδυναμα. Αν μια αριστερη κυβερνηση δεν μπορεί να δωσει ζωή στους πολίτες της μεσα απο την πολιτική της επιλογή τότε σε τι διάφερει απο τις κατοχικές δυνάμεις που αποφασιζουν και διατάζουν; Η μέχρι σήμερα πορεία των σχετιζομένων με τα παραπάνω θεμάτων φαίνεται πως δεν έχει πάρει τη στροφή που περιμέναμε από μια κυβέρνηση της αριστεράς. Οι καλές προθέσεις δεν αρκούν ούτε οι διαβεβαιώσεις εκ μέρους των υπευθύνων υπουργών της ότι γίνεται το καλύτερο δυνατόν και πως δεν μπορούμε εν μία νυχτί να διορθώσουμε τα παντα.
Τι περιμένουμε εμείς οι οπαδοί της πολιτικης οικολογίας, της επανάχρησης των υλών αλλά και των χώρων και όλων όσα μας παρέχει η φύση, από την κεντρική εξουσία;
- Απάλειψη παρελθόντων κακών πρακτικών
- Έμφαση σε ό,τι σχετίζεται με τις πηγές πρώτων υλών και ενέργειας.
- Ενεργοποίηση των ισοδύναμων για τα οποία η τρόικα (κουαρτέτο πλέον) δεσμεύτηκε ότι θα αποδεχτεί.
- Ευαισθητοποίηση των πολιτών σε ό,τι έχει σχέση με τη φύση και τη δύναμη που εκπορεύεται από αυτή.
- Ανάπτυξη που θα μας πάει ένα βήμα παρακάτω (ειδικά στο αναπτυξιακό αδιέξοδο που εχουμε περιέλθει) λαμβάνοντας υπόψη τις μελλοντικές γενιές.
Μετα απο ενα χρόνο διακυβέρνησης έχουμε φτάσει στο σημείο να αναρωτιόμαστε αν το μέλλον μας ανήκει ή θα δούμε υπό την πίεση των μνημονίων να θυσιάζεται το περιβάλλον και μακροπρόθεσμα η ίδια μας η ζωή.
Το γ' μνημόνιο εξελίσσεται σε ενα ακόμη καταστροφικό για το περιβάλλον και την οικολογία πολιτικό σκηνικό και η πολιτική οικολογία μοιάζει με μια φενάκη. Αν όμως κοιτάξουμε στην Ευρώπη και μάλιστα στη Γερμανία θα δούμε πως οι Πράσινοι απαλλαγμένοι απο τα φαντάσματα του παρελθόντος που θέλουν να πιστεύουν πως η ανάπτυξη μόνο με καταστροφικές μεθόδους μπορεί να επιτευχθεί προχωρεί με ταχύ ρυθμό στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Κλείνοντας θεωρώ ότι πρέπει να επικοινωνήσουμε ενα ηχηρό μήνυμα προς την κυβερνηςη τονίζοντας τις θεςεις μας.
Αν δεν εναντιωθούμε σε αυτές τις πρακτικές θα χάσουμε κάθε πολιτική οικολογική υπόσταση και αρα καθε ρεαλιστική προσέγγιση της ζωής μας.
* Η Καίτη Χόρτη είναι αναπληρωματικό μέλος της ΕΓ των ΟΠ. Η ομιλία εκφωνήθηκε στην εκδήλωση του ΔΡΟ με θέμα "Γ' μνημόνιο και πολιτικη οικολογία"
Της Καίτης Χόρτη*
Μετά από μια εξάμηνη ανταλλαγή επαφών με την τρόικα και προσπάθειών εκ μέρους του σύριζα για επίτευξη συμφωνίας αλληλεγγύης με τους δανειστές, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υπογράψει το γ' μνημόνιο με την προοπτική διευθέτησης του χρέους. Παράλληλα προστέθηκε στην τρόικα και η ευρωπαϊκή επιτροπή και έγινε πλέον κουαρτέτο, ή πιο σικ, θεσμοί.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι της απόγνωσής μας και μέρα με τη μέρα περιμένουμε τα αποτελέσματα της τρίτης οικονομικής μας υποδούλωσης. Υπάρχουν πολλά πεδία για τα οποία αναρωτιόμαστε τι μέλλει γενέσθαι υπό τις παρούσες συνθήκες, εκείνο όμως που μας απασχολεί κυρίως ως δίκτυο ριζοσπαστικής οικολογίας είναι το ποια είναι η θέση της πολιτικής οικολογίας στη διακυβέρνηση.
Όπως αντιλαμβάνομαι τον όρο -επιτρέψτε μου την πιθανή αστοχία- η πολιτική οικολογία εμπεριέχει ό,τι θεωρούμε οικολογία με την πολιτική της υπόσταση. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα που αποδεικνύουν τη συνάρτηση κάτι που δύσκολα συνειδητοποιούμε, γι' αυτό πολλές φορές αναρωτιόμαστε τη σχέση μπορεί να έχει η ανακύκλωση ή η καταπάτηση μιας παραλίας με την πολιτική. Το σίγουρο είναι πως η πολιτική οικολογία εναντιώνεται στην καπιταλιστική χρήση του περιβάλλοντος που υπόσχεται την ανάπτυξη με βάση τα οικονομικά και όχι τα φιλικά προς το περιβαλλον οφέλη. Αν λάβουμε υπόψη μας πως η πρώτη ύλη δεν είναι ατελείωτη ή ακόμη πως έχουμε ευθύνη να αφήσουμε και στους επόμενους κατοίκους αυτού του πλανήτη υλικά με τα οποία θα μπορέσουν να δημιουργήσουν, π.χ. συσκευασίες αναψυκτικών ή μπουκαλιών, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο αναγκαία κρίνεται η ρύθμιση με πολιτική θεώρηση.
Aυτό που θα μας απασχολησει σήμερα είναι η σχέση του γ' μνημονίου με την πολιτικη οικολογία. Είναι πλέον βέβαιο πως η φύση και το περιβάλλον χρησιμοποιούνται για κερδοσκοπικούς σκοπούς. Η αιχμαλωσία των ζώων που ανήκουν στη φύση, η καταπάτηση των παραλιών που ανήκουν σε όλους μας και γίνονται κτήμα ορισμένων, η χρήση υδρογονανθράκων αντί για ενέργεια που προέρχεται απο τις ανανεώσιμες πηγές είναι ελάχιστα ανάμεσα στις δεκάδες όσων εμπεριέχονται στον όρο της πολιτικής οικολογίας και ολα ενέχουν την ποιότητα της ζωής ανθρώπων και ζώων.
Η ελληνική κοινωνία υπό την πιεση των οικονομικών εχει χάσει κάθε ενδιαφέρον για το περιβάλλον, τη φύση και όλα τα σχετιζόμενα με αυτή. Απόδειξη αποτελεί το 0,8% που σύμφωνα με πολιτική δημοσκόπηση είναι ο δείκτης ενδιαφέροντος των πολιτών για το περιβάλλον. Όμως ας έχουμε κατα νου πως τη στιγμή που εμείς σκεφτόμαστε "τι με ενδιαφέρει η ανακύκλωση και η κομποστοποίηση όταν ο μισθός μου η η σύνταξή μου έχουν πέσει στο ναδίρ" κάποιοι άλλοι όπως φαίνεται, επίσης απο τις δημοσκοπήσεις, καιροφυλακτούν να αγοράσουν φτηνά, να επενδύσουν σε έργα που καταστρέφουν τη χώρα μας, αδιαφορώντας αν ολα αυτά είναι μη αναςτρεψιμα. Το αποτέλεσμα θα είναι πως θα έχουν ακολουθηςει μια πολιτική που ειναι εκ διαμέτρου αντίθετη της πολιτικής οικολογίας. Κι ολα αυτά γιατί η ελληνική πραγματικότητα ειναι τραγική συγκρινόμενη με την ευρωπαϊκή σε σχεςη με ρυθμίσεις που αφορούν το περιβάλλον.
Στο πρακτέο λοιπόν. Τι μπορούμε να περιμενουμε σημερα εν μεςω του γ' μνημονίου; Εκφράζοντας τη δική μου άποψη θεωρώ πως υπάρχει κάποια ελπίδα ακολουθώντας τη σαφή και ιδανική ανταλλαγή οσων ζητούν οι δανειστες με τα ισοδυναμα. Τι σημαίνει αυτό; Θα ηθελα να αναφερθώ σε ενα συγκεκριμένο θέμα. Αυτό του Ελληνικου. Προκειται για μια έκταση που οι κυβερνώντες απο τότε που έφυγε το αεροδρόμιο επιδιωκουν να αξιοποιησουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απο εκείνους που υποστηριζαν τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου σύμφωνα με τα σχέδια του ΕΜΠ. Σημερα κάτω απο την πιεση του γ' μνημονίου για επενδυσεις που θα φέρουν χρήματα στο κράτος και άρα θα αποδοθουν τα υποτιθέμενα οφειλόμενα στους δανειστες, η κυβερνηση εχει δεχτεί την απευθείας αναθεση στο γραφείο του πρωθυπουργού διευθετησης του θέματος του Ελληνικου. Ζητούν τη δεσμευση του Ελληνικου για 99 χρονια. Το ερώτημα ειναι αν η δομηση εκατομμυρίων τετραγωνικών που θα επιβαρύνει την Αττική και θα αλλάξει ακόμη και το κλίμα της αποτελει επένδυση και ανάπτυξη με θεσεις εργασιας. Τι νόημα θα εχει γι έναν εργαζόμενο μια επιπλέον τσιμεντουπολη μεσα στην ήδη βεβαρημένη Αθηνα;
Εδώ αξίζει θεωρώ τον κόπο, αν και προσωπικά με λυπεί το γεγονός να μπαίνουμε σε ρυθμίσεις θεμάτων που πρέπει να θεωρούμε αυτονόητα, να αναφερθούμε στο θέμα των ισοδυναμων που η κυβερνηση και δια στόματος του ίδιου του υπουργού Οικονομικών Ευκλειδη Τσακαλωτου είχε προβάλει μετα παρρησιας. Είχε λοιπόν πει πως με βάση το γ' μνημόνιο μπορουςε η ελληνική κυβερνηςη να ανταλλαξει κάποιο επαχθές σχέδιο με ένα ισοδύναμο. Παίρνοντας για παράδειγμα το Ελληνικο το οποίο παραχωρείται έναντι 999 εκατομμυρίων απο τα οποία τα 300 εκατ. θα ειναι η προκαταβολή και τα υπόλοιπα θα δοθούν μεσα σε 15 χρονια, δεν θα μπορουσαν να βρεθούν ιδοσύναμα, πχ με ενα λαχείο, που θα απέδιδε τα 300 εκατ. ; Τα οποία θεωρούνται βαση για το κλεισιμο της συμφωνίας και στη συνέχεια, να υπήρξε πιθανώς ενα μικρό τέλος δημιουργίας του πάρκου;
Για να γίνει όμως αυτό επιβάλλεται να σκύψει μια κυβερνηςη επάνω απο το πρόβλημα και να αναζητησει τα ισοδυναμα. Αν μια αριστερη κυβερνηση δεν μπορεί να δωσει ζωή στους πολίτες της μεσα απο την πολιτική της επιλογή τότε σε τι διάφερει απο τις κατοχικές δυνάμεις που αποφασιζουν και διατάζουν; Η μέχρι σήμερα πορεία των σχετιζομένων με τα παραπάνω θεμάτων φαίνεται πως δεν έχει πάρει τη στροφή που περιμέναμε από μια κυβέρνηση της αριστεράς. Οι καλές προθέσεις δεν αρκούν ούτε οι διαβεβαιώσεις εκ μέρους των υπευθύνων υπουργών της ότι γίνεται το καλύτερο δυνατόν και πως δεν μπορούμε εν μία νυχτί να διορθώσουμε τα παντα.
Τι περιμένουμε εμείς οι οπαδοί της πολιτικης οικολογίας, της επανάχρησης των υλών αλλά και των χώρων και όλων όσα μας παρέχει η φύση, από την κεντρική εξουσία;
- Απάλειψη παρελθόντων κακών πρακτικών
- Έμφαση σε ό,τι σχετίζεται με τις πηγές πρώτων υλών και ενέργειας.
- Ενεργοποίηση των ισοδύναμων για τα οποία η τρόικα (κουαρτέτο πλέον) δεσμεύτηκε ότι θα αποδεχτεί.
- Ευαισθητοποίηση των πολιτών σε ό,τι έχει σχέση με τη φύση και τη δύναμη που εκπορεύεται από αυτή.
- Ανάπτυξη που θα μας πάει ένα βήμα παρακάτω (ειδικά στο αναπτυξιακό αδιέξοδο που εχουμε περιέλθει) λαμβάνοντας υπόψη τις μελλοντικές γενιές.
Μετα απο ενα χρόνο διακυβέρνησης έχουμε φτάσει στο σημείο να αναρωτιόμαστε αν το μέλλον μας ανήκει ή θα δούμε υπό την πίεση των μνημονίων να θυσιάζεται το περιβάλλον και μακροπρόθεσμα η ίδια μας η ζωή.
Το γ' μνημόνιο εξελίσσεται σε ενα ακόμη καταστροφικό για το περιβάλλον και την οικολογία πολιτικό σκηνικό και η πολιτική οικολογία μοιάζει με μια φενάκη. Αν όμως κοιτάξουμε στην Ευρώπη και μάλιστα στη Γερμανία θα δούμε πως οι Πράσινοι απαλλαγμένοι απο τα φαντάσματα του παρελθόντος που θέλουν να πιστεύουν πως η ανάπτυξη μόνο με καταστροφικές μεθόδους μπορεί να επιτευχθεί προχωρεί με ταχύ ρυθμό στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Κλείνοντας θεωρώ ότι πρέπει να επικοινωνήσουμε ενα ηχηρό μήνυμα προς την κυβερνηςη τονίζοντας τις θεςεις μας.
Αν δεν εναντιωθούμε σε αυτές τις πρακτικές θα χάσουμε κάθε πολιτική οικολογική υπόσταση και αρα καθε ρεαλιστική προσέγγιση της ζωής μας.
* Η Καίτη Χόρτη είναι αναπληρωματικό μέλος της ΕΓ των ΟΠ. Η ομιλία εκφωνήθηκε στην εκδήλωση του ΔΡΟ με θέμα "Γ' μνημόνιο και πολιτικη οικολογία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου