Το εκλογικό τέλμα της Ριζοσπαστικής Οικολογίας;
Tου Θάνου Γιαννούδη, μέλους ΔΡΟ, υποψηφίου δημοτικού συμβούλου Θεσσαλονίκης με την Οικολογία Αλληλεγγύη
Πρόσφατα διοργανώθηκε από περιβαλλοντικές οργανώσεις και φορείς πορεία για το κλίμα και στην Ελλάδα, στο πλαίσιο των μαζικότατων κινητοποιήσεων που έχουν λάβει χώρα τους τελευταίους μήνες σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, κινητοποιήσεων που αγκαλιάστηκαν από μια πλατιά μερίδα της νεολαίας. Κακά, όμως, τα ψέματα, στην ελλαδική πραγματικότητα των σκανδάλων, του νεοφασισμού και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης τέτοιες κινήσεις αποτελούν δυστυχώς μάλλον την εξαίρεση, σε μια προεκλογική περίοδο διαρκείας που κανοναρχείται από έναν νέο τεχνητό δικομματισμό και διπολισμό ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, κομμάτων τα οποία στην ουσία τους και παρά τις επιμέρους διαφορές τους αντανακλούν τον ίδιο καθεστωτισμό και κυβερνητισμό.
Η πολιτική Οικολογία, πολυδιασπασμένη, κατέρχεται σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς προκαλώντας τη θυμηδία: τρία κόμματα στις Ευρωεκλογές συν τους επιμέρους οικολόγους που συνεργάζονται σε άλλα μετωπικά σχήματα, αυτόνομα σχήματα σε κάποιους δήμους και περιφέρειες, άλλοτε υπό την αιγίδα των ΟΠ, άλλοτε ανεξάρτητα ή σε συμμαχία με τρίτα κόμματα και οργανώσεις. Το μωσαϊκό είναι πολύμορφο κι αντανακλά τόσο τις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε περιοχής όσο και την προϊούσα διάσπαση του χώρου. Ως προς το χώρο της ριζοσπαστικής Οικολογίας, τώρα, το εκλογικό τέλμα είναι εμφανές, με κάποια αριστερά σχήματα να προσπαθούν να διατηρήσουν μια φλόγα αναμμένη, φωτισμένη ωστόσο κι αυτή κάτω από το δικό τους ιδιαίτερο πρίσμα και ανάλυση. Οι ευθύνες βαραίνουν τόσο το ΣΥΡΙΖΑ με την πρακτική ''καπελώματος'' κάθε λογής κινήματος που εν συνεχεία άφησε στα κρύα του λουτρού όσο κι εμάς τους ίδιους που παλεύουμε ακόμα να ξεπεράσουμε στην κοινωνική και κινηματική πρακτική μας τον ''σκληρό Ιούλη του 15'' και τη διαχειριστική, αστική στροφή της κυβέρνησης Τσίπρα.
Όπως φαίνεται, στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και Ευρωεκλογές, τα στελέχη του ΔΡΟ θα συνάψουν επιμέρους επικαιρικές συμμαχίες, κρατώντας φυσικά αταλάντευτο κι ακηδεμόνευτο το ριζοσπαστικό τους χαρακτήρα, την κριτική και την ταυτότητά τους. Με την απόφαση της συλλογικότητας να μη δοθεί στήριξη σε σχηματισμούς που έχουν να κάνουν με το ΣΥΡΙΖΑ και τον άνευ όρων κυβερνητισμό, κλείνει σ' αυτή τη φάση ξεκάθαρα το παράθυρο συνεργασίας και απαντάται το κάλεσμα των Οικολόγων Πράσινων που ούτως ή άλλως ήταν προσχηματικό, αφού η στήριξή τους στην κυβέρνηση παραμένει σταθερή και αμείωτη. Παράλληλα, ανοίγει η προσπάθεια να βρεθεί κοινός τόπος με συντρόφους και συντρόφισσες που στο παρελθόν είχαμε έρθει σε ρήξη, η κριτική τους όμως πλέον στο ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζεται με τη δική μας. Τέτοιες συμμαχίες δεν πρέπει να εκληφθούν ως οπορτουνιστικές, αλλά ως ένα πρώτο ανάχωμα διάσωσης του χώρου μας από την καθεστωτική άλωση που λαμβάνει χώρα και διατήρησης μιας ριζοσπαστικής γραμμής, κριτικής και πορείας στο χρόνο.
Το τέλμα που προαναφέρθηκε μπορεί εντέλει να καμφθεί όχι μόνο εκλογικά, αλλά κυρίως μέσα από την καθημερινή μας πρακτική και δράση, με πάλη τόσο μέσα όσο κι έξω από τους θεσμούς. Οι δεκάδες παράλληλες δομές που ξεπήδησαν τα χρόνια της κρίσης και παλεύουν να κρατηθούν στη ζωή στην δήθεν ''μεταμνημονιακή'' εποχή, τα κινήματα ενάντια στις εξορύξεις που ανασυντάσσονται, ο αγώνας για μια κοινωνία απαλλαγμένη από το δηλητήριο του φασισμού, του ρατσισμού δεν κοιτάζουν ποιος είναι ο επικαιρικός κυβερνήτης, αλλά μας χρειάζονται έτοιμους να συνεισφέρουμε κάθε ώρα και στιγμή. Κι αλίμονο αν τα αφήσουμε κι αυτά να τελματώσουν!
