Όλοι όσοι ζήσαμε τη μετάβαση από το ‘τριτοκοσμικό’ ΠΑΣΟΚ στο καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ στο ζήτημα του εκλογικού νόμου – κι είμαστε πολλοί, ζωή να ΄χουμε – και τώρα βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ (και τους ΑΝ.ΕΛΛ. ) να κουβεντιάζουν για τον υπό διαμόρφωση εκλογικό νόμο... γελάμε.
Γελάμε πικρά που ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα διαμαρτυρίας του 4% που είχε απότομη ανάπτυξη, ξαφνικά ανακαλύπτει όλα τα επιχειρήματα που απέρριπτε μετά βδελυγμίας από ένα άλλο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, που επίσης όταν ήταν μικρό ήταν υπέρ της απλής αναλογικής κι όταν μεγάλωσε είδε το φως του και πέρασε στο στρατόπεδο των «ενισχυμένη και ξερό ψωμί».
Κι αν το επιχείρημα περί ακυβερνησίας πήγε περίπατο – μια χαρά κυβερνήσεις είχαμε κι έχουμε, όπως ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/ΛΑΟΣ, ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ, ΝΔ/ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛΛ με ολίγη από ΟΠ κι έπεται συνέχεια – το άλλο το εθνικοπατριωτικό περί του 3% ξαναβγαίνει στο προσκήνιο.
Και μια και πιο πατριώτης από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας δεν υπάρχει στο σημερινό γκουβέρνο, αυτός ανάλαβε να το λανσάρει. Κι έτσι, ως συνήθως αυτιστικά, μιλάμε δημόσια, προσπαθώντας να πειστούμε ότι το φράγμα του 3% στοχεύει τους Μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης, αυτούς που δεν είναι Τούρκοι.
Κι αφού δεν είναι Τούρκοι τους βάζουμε ένα φράγμα για να το σιγουρέψουμε το πράγμα, μπας και δεν το κατάλαβαν (στην Ελλάδα και - ω τι έκπληξις! - στη γειτονική Τουρκία τα εκλογικά όρια είναι «εθνικού χαρακτήρα» ανάλογα με το ποσοστό των ‘μη υπαρχόντων’ άλλων, 3% εδώ, 10% εκεί).
Βαφτίζουμε λοιπόν την αγάπη μας για παραμονή στην εξουσία «εθνική πολιτική» κι η κουβέντα σταματά. Κι αν τώρα μπορεί τα μικρά κόμματα να αθροίσουν ένα ποσοστό όλα μαζί περί το 10%, 12% ή και παραπάνω τοις εκατό, που δεν θα εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο δεν πειράζει, το έθνος θέλει θυσίες. Όπως πάντα θυσίες αυτών που αρνούνται να ακολουθήσουν τους «μεγάλους».
Ό,τι με λίγα λόγια συνέβαινε την δοκιμασμένη και ιστορικά πετυχημένη περίοδο 1974-2009.
Αυτοί που σήμερα σχεδιάζουν τον νέο εκλογικό νόμο δεν σχεδιάζουν με βάση την ανάγκη εκλογής όσων αντιπροσώπων αναλογούν σε πολίτες-εκλογείς. Σχεδιάζουν με βάση ένα αναδιατυπωμένο δικομματικό/διπαραταξιακό σύστημα που χουν στο μυαλό τους.
Για να δυναμώσει και να ριζώσει αυτό το σύστημα φυσικά πιέζονται όσοι δε θέλουν να παστωθούν στις «μεγάλες δημοκρατικές παρατάξεις». Διόλου περίεργο λοιπόν που και η αξιωματική αντιπολίτευση – για εθνικούς λόγους βεβαίως-βεβαίως - θα υπερασπιστεί το όριο του 3%, γιατί μόνο έτσι σώζεται ως το αντίπαλο δέος «των άλλων».
Η ύφανση του μέλλοντός μας αναζητάται στις παλιές, φοβικές, αντιδημοκρατικές λογικές που μας έφτασαν ως εδώ. Κι αν φαίνεται πως η ΝΔ δε διδάχτηκε τίποτα ή ότι οι ΑΝΕΛΛ «αυτά ξέρουν αυτά λένε», να δω τι θα πουν οι του ΣΥΡΙΖΑ. Πάντως καλού –κακού ας έχουν μαζί τους δραμαμίνες.
Και η ζωή συνεχίζεται...
*Μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων Πράσινων (ΟΠ)
Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών
http://www.efsyn.gr/arthro/i-metapoliteysi-poy-den-ithele-na-fygei
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου