Δίκτυο Ριζοσπαστικής Οικολογίας

Οι πολιτικές δυνάμεις ενόψει των εκλογών

 

του Θάνου Γιαννούδη, μέλους ΔΡΟ, Νεολαίας Οικολόγων Πράσινων

 

ΣΥΡΙΖΑ: Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως μεταλλάχθηκε πλήρως, όχι μόνο εξαιτίας της στροφής 180 μοιρών στην πολιτική του, αλλά κυρίως με την υιοθέτηση εκείνων των αντιδημοκρατικών χαρακτηριστικών των αστικών κομμάτων που κατακεραύνωνε (κατεπείγουσες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αδιαφορία για τα κομματικά όργανα κι ενός ανδρός αρχή στο εσωτερικό). Ουσιαστικά το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ όπως τό ξέραμε δεν υπάρχει πια κι αναρωτιέμαι με τι καρδιά θα ξανατρέξουν για τις εκλογές όσοι πίστεψαν σ' αυτό το σχήμα και ξέρουν καλά πως τα διλήμματα ''παλιό'' και ''νέο'' μόνο ψευδεπίγραφα είναι, αφού επί της ουσίας το πρόγραμμά του θα είναι το ίδιο με των αντιπάλων του λόγω των δεσμεύσεων που έχει υπογράψει. Ένα κόμμα που εκφυλίστηκε πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι περίμενε κι ο πιο φανατικός του εχθρός. Για τη σχέση ΣΥΡΙΖΑ-Οικολογίας θα γράψω λίγο παρακάτω.

 

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Με τις ευλογίες του Αλέξη Τσίπρα που ορθάνοιξε την πόρτα, το παλιό πολιτικό προσωπικό είναι εδώ και φορά τη μάσκα του σοβαρού μεταρρυθμιστικού κέντρου. Η δεξιά του ''σοβαρού πια'' πρώην τραμπούκου Μεϊμαράκη που ζει το όνειρό του κι από το τίποτα μπορεί να βγει και πρώτος άλλαξε κι έβαλε τα ρούχα της αλλιώς, ελπίζοντας στην παλινόρθωση της κυριαρχίας της κι επιδιώκοντας να πάρει πίσω ακόμα κι εκείνα τα ελάχιστα καλά των λίγων μηνών ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα γνωστό για τα σκάνδαλα, τα ρουσφέτια, το κλείσιμο του ματιού στην ακροδεξιά και τους ανοιχτούς διαύλους μαζί της που έπρεπε σε μια σοβαρή δημοκρατία να είχε μπει προ πολλού στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.  

 

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: Φαίνεται δυστυχώς πως έχει καθιερωθεί πια ως σταθερά τρίτη πολιτική δύναμη ένα κόμμα ακραία εθνικιστικό, με το νεο-ναζιστικό παρελθόν του να μην μπορεί να ξεπλυθεί τόσο εύκολα όσες προσπάθειες καλλωπισμού κι αν καταβάλλει η ηγεσία του. Με την κουλτούρα του τσουβαλιάσματος ευθυνών, των κραυγών και του δικαίου του δυνατού και τις πλάτες ενός συστήματος που επέλεξε να τήν διώξει αντί να τήν ενσωματώσει και να τήν λεπενοποιήσει (λες και αν άλλαζε το όνομα, οι ιδέες και το δηλητήριο θα έφευγαν τόσο εύκολα), η Χρυσή Αυγή θα κερδίσει ένα μέρος απογοητευμένων ψηφοφόρων που φαίνεται πως δεν έχουν ζήσει την Επταετία για να φτάνουν στο σημείο να τήν προτιμούν από τον αστικό κοινοβουλευτισμό. Ευτυχώς, το ταβάνι της τό έχει φτάσει (μ' αυτή της τη μορφή και πρακτική).

 

ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: Με άξονα την Πλατφόρμα, τάση που υπήρχε μόνο για να αναλώνεται σε συσχετισμούς κι ελάχιστη επαφή με την κοινωνία είχε, αλλά και κάποιες έξτρα προσθήκες-αχταρμά (η δίκαια αν και υπερβολική Ζωή Κωνσταντοπούλου, η γραφική Ραχήλ Μακρή, ο τίμιος Μανώλης Γλέζος, ορισμένες αριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, δυο ''ρεφορμιστικές'' συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθεστωτικοί συνδικαλιστές και λιγνιτολάγνοι), η ΛΑΕ είναι ένα καιροσκοπικό σχήμα που προσπαθεί να εκφράσει το μέσο όρο του ''αριστερού αντιμνημονίου'', χωρίς να έχει αποσαφηνίσει κι η ίδια ένα στόχο, πλάνο, σχέδιο για την κοινωνία που ονειρεύεται. Το αρχικό ενδιαφέρον γι' αυτήν φαίνεται πως ξεφουσκώνει γρήγορα, καθώς εξάλλου ως ένα βαθμό υφίσταται και για να εξασφαλίσει απλά την πολιτική επιβίωση ορισμένων εκ των πρωτεργατών της. Το όψιμο ενδιαφέρον του Λαφαζάνη για το περιβάλλον μόνο τον γέλωτα προκαλεί, αφού είναι γνωστά τα πεπραγμένα του στο ΥΠΑΠΕΝ και η λατρεία του για τη διπλωματία των αγωγών και τον ολιγάρχη Πούτιν.

 

TO ΠΟΤΑΜΙ: Παίζοντας έξυπνα το παιχνίδι ''πατάω σε δυο βάρκες'', ο Σταύρος Θεοδωράκης κατόρθωσε τελικά, εκκινώντας από άλλη αφετηρία, αυτό που ποθούσαν για χρόνια ο Στ. Μάνος, ο Αλ. Παπαδόπουλος και λοιπές δυνάμεις, ένα σταθερό νεοφιλελεύθερο πόλο. Οι θέσεις του Ποταμιού αποτελούν έναν ύμνο στον ακραία νεοφιλελεύθερο δρόμο ανάπτυξης, στους μεγάλους επιχειρηματίες και ομίλους, στον κόσμο του άκρατου ανταγωνισμού που θα ξεκινά ακόμα κι από την παιδική ηλικία, η δε προθυμία του να μπει σε κάθε κυβέρνηση που θα προκύψει δείχνει ποιων τα συμφέροντα προωθεί και ποιοι θα κερδίσουν από την επίφαση της ''κανονικότητας''. Σε επιμέρους θέματα δικαιωμάτων μειονοτήτων, ΛΟΑΤ κτλ μπορεί να αποτελέσει έναν νηφάλιο συνομιλητή, αλλά ως εκεί και μόνο.

 

ΚΚΕ: Κλεισμένο σταθερά στο καβούκι του και στην κατακεραύνωση κάθε προσπάθειας που δεν εκπορεύεται από τις γραμμές και τις τάξεις του, το Κομμουνιστικό Κόμμα φαίνεται βολεμένο στο ρόλο που παίζει στο σύστημα και δεν φαίνεται να τό απειλεί ιδιαιτέρως. Μεταθέτει την επίλυση όλων των προβλημάτων στην -σχεδόν μεσσιανική- λαϊκή εξουσία, στέκεται φανατικά αντίθετο σε προσπάθειες όπως τα κινήματα χωρίς μεσάζοντες, αντιαπαγορευτικά κτλ και αρνείται να συνεργαστεί με τους πάντες. Ένα κόμμα που σύντομα συμπληρώνει έναν αιώνα ζωής, κινδυνεύει να καταντήσει ένα ζωντανό λείψανο.

 

ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ): Η ''αριστερή στροφή'' της Φώφης Γεννηματά δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από ένα ευχάριστο αστείο, δεδομένων των ευθυνών και της ίδιας για την κατάσταση που μάς έφερε ως εδώ. Τα χρόνια της κρίσης, η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία έγινε η άλλη όψη του δεξιού νομίσματος και με λόγια μόνο αυτό δεν αλλάζει, ούτε φυσικά και με τη συνεργασία των υπολειμμάτων της ΔΗΜΑΡ που πνίγηκε μέσα στις αντιφάσεις της. Με την απόσυρση του ΚΙΔΗΣΟ, αναμένεται να ''τσιμπήσει'' 1-2 μονάδες πάντως και να βγάλει βουλευτή και τον νέο πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ Θ. Θεοχαρόπουλο για να μάχεται εξίσου αποτελεσματικά εναντίον της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και από τα κοινοβουλευτικά έδρανα.  

 

ANEΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ: Ο Πάνος Καμμένος έκανε πίσω σε όλα όσα -διατείνονταν πως- πίστευε και στην δεξιά του ατζέντα όταν είδε εξουσία στο πλευρό της Αριστεράς και στο τέλος έκανε πίσω και στο βασικό συστατικό της ταυτότητας του κόμματός του, το αντι-μνημόνιο. Θα έχει τεράστιο πρόβλημα να πείσει τους ψηφοφόρους για την αναγκαιότητα της ύπαρξής του στα νέα δεδομένα, γι' αυτό και καταφεύγει σε ανόητα σποτάκια, επιθέσεις κατά πάντων κτλ

 

ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ: Φαίνεται πως ο Βασίλης Λεβέντης είναι κοντά στην είσοδο στη Βουλή για πρώτη φορά στην ιστορία του (αν και κρατάω μια πισινή). Μάντης κακών απ' το πρωί ως το βράδυ, αυτοβαφτίζεται ως προφήτης όταν βγαίνει το ένα από τα 100 που ''προβλέπει''. Αφήνοντας στην άκρη κατηγορίες περί γραφικότητας, προσωποπαγούς κόμματος, ψήφου για πλάκα και τρολλάρισμα κτλ, μένω στην ουσία του πράγματος: καμία διαφορά δεν έχει η πολιτική πλατφόρμα του Λεβέντη πια από ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα. Γι' αυτό και ξαφνικά τόν ανακάλυψαν, όταν η ανάγκη για συστημικές εφεδρείες είναι μεγαλύτερη από ποτέ.

 

Μικρότερα κόμματα της δεξιάς: Με τη Χρυσή Αυγή να αλωνίζει στην ακροδεξιά, τα άλλα κόμματα έχουν πάθει μπλάκαουτ. ΛΑΟΣ και ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ δεν κατέρχονται (μπάι-μπάι Καρατζαφέρη, σέ έφαγε το σκοτάδι που εσύ δημιούργησες), ενώ η φιλοβασιλική ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ και η καποδιστριακή ΚΟΙΝΩΝΙΑ θα καταγραφούν σε πολύ χαμηλά ποσοστά. Κατέρχεται και ο συνασπισμός:  Πατριωτική Ένωση - Ελληνική Λαϊκή Συσπείρωση «Ε.ΛΑ.Σ», αποτελούμενος από τα κόμματα: α) Εθνεγερσία, β) Ανατολή της Ρωμιοσύνης και γ) Εθνικός Λαϊκός Σχηματισμός - Ε.ΛΑ.Σ. Δεν ξέρω τις θέσεις τους και δεν θέλω κιόλας να τίς μάθω.

 

Μικρότερα κόμματα του κέντρου: Το εναλλακτικό κόμμα των ΠΕΙΡΑΤΩΝ με το οποίο είχαμε συνεργαστεί πέρυσι ως ΟΠ προβαίνει σε μια καθαρά εκλογική συνεργασία με τους νεοφιλελεύθερους ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥΣ και την σοσιαλδημοκρατική ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΞΙΩΝ, συμπόρευση που θέλει να καταγγείλει την άνιση μεταχείριση των μικρών κομμάτων αλλά θα πνιγεί στην ασάφεια του πολιτικού της λόγου. Η ακραιφνής νεοφιλελεύθερη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ κατεβαίνει στις εκλογές απλά και μόνο από πείσμα του Τζήμερου που δεν τά βρήκε με το Θεοδωράκη στη μοιρασιά, με το μομέντουμ όμως να έχει φύγει προ πολλού από τα χέρια της. Κατέρχονται και τα κόμματα ΘΕΣΜΟΣ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ, των οποίων μόνο τις ιδρυτικές διακηρύξεις έχω διαβάσει και δεν βρήκα κάτι περισσότερο από γενικολογίες εκθέσεων ιδεών για το πώς οραματιζόμαστε την ιδανική κοινωνία. Α, κι επειδή δεν ξέρω πού να τό εντάξω, βάζω εδώ και το φοβερό και τρομερό ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΑΔΑ του Παπανικόλα, του οποίου τα νέα τραγούδια με αγωνία περιμένω!

 

Κόμματα της λεγόμενης ''πατριωτικής'' Αριστεράς: το ΕΠΑΜ του Καζάκη συνομίλησε με το Λαφαζάνη αλλά τελικά πορεύεται μόνο του στη γραμμή του για ''δραχμή-εθνική ανεξαρτησία-λαϊκή κυριαρχία'', επιδιώκοντας να εκφράσει ένα πιο ''εθνικο-πατριωτικό'' αλλά όχι χρυσαυγίτικο αντιμνημονιακό ακροατήριο. Συνομιλίες με τη ΛΑΕ είχε και το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και φαινόταν πως είχαν κλείσει συμφωνία, τελικά όμως κατέρχεται μόνο του. Εκπρόθεσμα κατέθεσε στον Άρειο Πάγο αίτηση ο συνασπισμός κομμάτων: ΑΚΚΕΛ, αποτελούμενος από τα κόμματα: α) Αγροτικό Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδος , β) Λαϊκές Ενώσεις Υπερκομματικών Κοινωνικών Ομάδων - Λευκό  και γ) Πυρίκαυστος Ελλάδα (μετά τη διάσπαση με Ζουράρι που έμεινε στους ΑΝΕΛ).

 

Κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς: η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρισκόταν σε συνομιλίες με το Λαφαζάνη, τά χάλασαν όμως στη μη διακριτότητα του στίγματός τους. Με τα διάφορα μετωπικά καλέσματά της να αφήνουν χώρο και σε δυνάμεις του αριστερού εθνικισμού όντας ασαφή και ζητώντας το μίνιμουν των κοινών θέσεων, συνεργάζεται εντέλει για να εξισορροπήσει και τις εντυπώσεις της πρόσφατης διάσπασής της σχεδόν ισότιμα με το διεθνικιστικό ΕΕΚ-ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΕΣ του έντιμου αγωνιστή πλην όμως κολλημένου στις αναλύσεις του Σάββα Μιχαήλ. Η ΛΑΕ θα τής φρενάρει το 1,5% που θα έπαιρνε μετά τη μνημονιακή στροφή Τσίπρα και θα τήν περιορίσει πολύ κάτω από τη μονάδα. ΤΟ ΜΛ-ΚΚΕ συνεργάζεται εκ νέου με το ΚΚΕ (μ-λ) κι αναμένεται απλώς να κρατήσουν τις δυνάμεις τους, μη μπορώντας να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, ενώ η ΟΚΔΕ αποτελεί το αριστερότερο κόμμα που κατέρχεται στις εκλογές, με συνεπές διεθνιστικό πρόταγμα αλλά προτάσεις ισότιμες φοιτητικού φυλλαδίου. Μετά από την απουσία του Ιανουαρίου, φαίνεται πως θα ξανακατέλθει και η ΟΑΚΚΕ, ελπίζω χωρίς σαμποτάζ Ρωσόδουλων πρακτόρων του Ιβάν Σαββίδη. 

 

Ειδική περίπτωση αποτελεί και το κόμμα με τίτλο: Ανεξάρτητη Ανανεωτική Αριστερά, Ανανεωτική Δεξιά, Ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ, Ανανεωτική Νέα Δημοκρατία, Όχι στον Πόλεμο, Κόμμα Επιχείρηση Χαρίζω Οικόπεδα, Χαρίζω Χρέη, Σώζω Ζωές, Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος - ΠΑ.Ε.Κ.Ε. που τον Ιανουάριο έλαβε 1 μόλις ψήφο.

 

Η πολιτική Οικολογία σ' αυτές τις εκλογές για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ΔΕΝ θα εμφανίζεται ως τίτλος σε κανένα ψηφοδέλτιο. Οι Οικολόγοι Πράσινοι επέλεξαν τη συνέχιση της συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που στις νέες συνθήκες φαντάζει αδύνατον να περάσουν την ατζέντα τους και φαίνεται πως η αυτονομία τους σχεδόν έχει καταλυθεί αφού υφίστανται μόνο διαμέσου άλλου κόμματος. Οι Πράσινοι-Αλληλεγγύη δεν θα κατέλθουν στις εκλογές, πληρώνοντας τις αντιφάσεις τους και τη συμπόρευσή τους με μνημονιακές δυνάμεις, ενώ η Ευρώπη-Οικολογία ξαναπροσανατολίζεται στην στήριξη του Ποταμιού, πιστή στην ιδέα της για έναν πράσινο καπιταλισμό. Είναι κρίμα η πιο προωθημένη πολιτικά ιδεολογία να έχει βάλει μόνη της τα χεράκια της και να έχει βγάλει τα ματάκια της! Και φταίμε όλοι γι' αυτό, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο.

 

Κι όμως, η ανάγκη για έναν ριζοσπαστικό πράσινο πόλο είναι επιτακτική, σε έναν αιώνα όπου ο νεοφιλευθερισμός παίρνει ακόμα πιο ακραία εκδοχή. Όμιλοι πολιτικής σκέψης και δράσης όπως το ΔΙΚΤΥΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ, ανένταχτος κόσμος των κινημάτων, δυνάμεις που απελευθερώνονται από το ΣΥΡΙΖΑ, πρώην σύντροφοι των ΟΠ και κάποιοι των ΠΡΑΣΙΝΩΝ μπορούμε να συναντηθούμε σε ένα μέτωπο οικολογικό και αντισυστημικό, που θα κινείται σε μια προωθημένη κατεύθυνση και θα κάνει πρώτο πράξη την άλλη κοινωνία την οποία ονειρευόμαστε. Ως τότε, δρούμε σε τοπικό επίπεδο, στηρίζουμε τα στρώματα της κοινωνίας που πλήττονται, τους πρόσφυγες, τους αδύναμους και περιμένουμε. Γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν...