Δίκτυο Ριζοσπαστικής Οικολογίας

H ριζοσπαστική οικολογία στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές


Του Αποστόλη Λούλη
Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΡΙΣΗ… ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
"Θα τον πάρουμε το Δήμο! Θα τον κερδίσουμε!" Ανακράζουν άπαντες της όποιας αντιπολίτευσης καθώς πλησιάζουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές!
Για τις νταηλίδικες πολιτικές ηγεσίες μας, όποιας προέλευσης, οι δήμοι, η Τ.Α, αλλά και γενικά οι θεσμοί δεν είναι παρά πόντοι στην πορεία για την εξουσία! Δεν είναι παρά κουπόνια που μαζεύεις απ’ το supermarket για να κερδίσεις στο τέλος την καφετιέρα!
Θαρρείς πως όλα γίνονται για εκείνο το βράδυ των εκλογών όπου θα γεμίσει η οθόνη της τηλεόρασης από εκείνη την μπακλαβαδωτά χωρισμένη Ελλάδα σε 53 κομμάτια, όπου αυτάρεσκα θα μετρά η κάθε ηγεσία πόσα κομμάτια μπλέδισαν, πρασίνισαν, κοκκίνισαν ή γίνανε... ροζ, για να νικήσει τελικά η Τοπική Αυτοδιοίκηση!
Τρίζουν συνέχεια τα κόκαλα του Γκράμσι που μίλαγε για την «...αυτονομία των χώρων και των θεσμών!»
Όλοι αυτοί οι κύριοι επιχαίρουν για τις χρωματιστές νίκες τους και «τριγυρνούν εις το δάσος όταν ο λύκος δεν είναι ‘δώ!» Όταν ο κόσμος βρίσκεται στο σπίτι του αδρανοποιημένος!

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές (δημοτικές και περιφερειακές) είναι ίσως οι πιο παρεξηγημένες εκλογές στη χώρα. Ενώ η ουσία τους συνίσταται στην εφαρμογή πολιτικής για τα τοπικά ζητήματα, το αποτέλεσμά τους και τελικά όλος ο χαρακτήρας τους αναλογεί στο χαρακτήρα μιας κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης. Τα ποσοστά αντιστοιχίζονται στα κοινοβουλευτικά κόμματα. Η γενική στρέβλωση του χαρακτήρα των αυτοδιοικητικών εκλογών αποκτά πλέον τα ειδικά χαρακτηριστικά της κομματικής αντιπαράθεσης, που έχει σχέση με την κρίση. Σε τελική ανάλυση όμως, δεν αρθρώνεται μια πολιτική για την αυτοδιοίκηση και, επί των ημερών μας, δεν αρθρώνεται μια πολιτική της τοπικής αυτοδιοίκησης (ΤΑ) για την αντιμετώπιση της κρίσης. Είναι ζητούμενη η πολιτική της ΤΑ για την κρίση. Με ποιους τρόπους μπορεί η ΤΑ να αντιπαρατεθεί και να ξεπεράσει την κρίση; Ή μήπως δεν μπορεί; Μπορεί υπό όρους! Εάν βέβαια η ΤΑ μείνει πιστή στον παλιό και γνώριμο εαυτό της σαν επιβράβευση και προέκταση του δικομματισμού και της «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας», τίποτα δεν θα συμβεί! Αυτό όμως το ασταμάτητο τσουνάμι της μνημονιακής υποταγής, μαζί με την απελπισία και το φόβο, έχει εγείρει και σοβαρές αντιδράσεις. Στην πλειονότητά τους αυτές οι αντιδράσεις είχαν κινηματική προέλευση και καθόλου θεσμική! Επρόκειτο για κινήσεις αντίστασης και αλληλεγγύης πολιτών (τουλάχιστον στην αρχή) ή για κινήσεις της κοινωνικής οικονομίας (κίνημα «δεν πληρώνω» ή «χωρίς μεσάζοντες»), που φούντωσαν και αναδείχτηκαν στους καιρούς της κρίσης. Φούντωσαν επίσης οργανώσεις αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές μετά την αναπόφευκτη άνοδο της φαιάς πανούκλας.

ΤΙ ΖΗΤΑ ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΤΗΣ
Σήμερα όμως τι γίνεται;
Η κυβέρνηση καυχιέται ότι βγήκαμε από τα μνημόνια!
Όμως απ’ όσα μνημόνια κι αν βγούμε, υπάρχουν ορισμένα στοιχήματα που αν δεν κερδηθούν, η χώρα θα συνεχίσει να γυρνά σ’ έναν ατέρμονα αδιέξοδο κύκλο.
Παραδείγματος χάρη, η αναγκαία σήμερα παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας περνάει μέσα από την ενίσχυση της τοπικοποίησης και της περιφερειοποίησης της οικονομίας που προϋποθέτει αποκέντρωση με αυτοδιοίκηση και δημοκρατία, που σημαίνει συνθέσεις και διαδικασίες συμμετοχής και άμεσης δημοκρατίας.
Με την απλή αναλογική στην αυτοδιοίκηση ενισχύεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο ρόλος των πολιτών, η εξίσωση της ψήφου του κάθε δημότη και προωθείται η απαγκίστρωση από στενές κομματικές εξαρτήσεις.
Αυτοί που αντιδρούν στην απλή αναλογική στην αυτοδιοίκηση είναι αυτοί που επιμένουν στο δημαρχο-κεντρικό, περιφερειαρχο-κεντρικό, μονοπαραταξιακό πελατειακό σύστημα λειτουργίας της αυτοδιοίκησης.
Τι ζητά όμως ένας δημότης που έχει μπαφιάσει απ’ τον πνιγηρό εναγκαλισμό των συνηθισμένων υποψηφίων στα δημοτικά πράγματα;
Δηλαδή των εργολάβων, των επιχειρηματιών, της μισοπεθαμένης ντόπιας νομενκλατούρας;
Εκείνης της κάστας των γηγενών παραγόντων που αναπαράγεται στο διηνεκές εκλέγοντας μόνιμα δικούς της ανθρώπους στα ηνία του τόπου;
Που είτε κρατά δεμένους με ψεύτικες υποσχέσεις τους ανίσχυρους δημότες, είτε τους τρομοκρατεί, είτε τους απειλεί αν δεν ψηφιστούν οι άνθρωποί της;
Που έχει μόνιμα όχι το δάχτυλο χωμένο στο μέλι αλλά ολόκληρο το χέρι και με δυσκολία κρύβει τις απατεωνιές και τη διαφθορά της;
Τι ζητά ένας δημότης όταν επιχειρεί να ξεφύγει απ’ τη θανατερή ραστώνη που του επιβάλλει αυτή η θλιβερή κάστα των παλαιοκομματικών παραγόντων που τον καθηλώνει στα ενδότερα των ένδω;

Ας μην υπάρχουν αυταπάτες!
Η παλαιόθεν κατοχυρωμένη πελατειακή σχέση, συνέπεια του δημαρχοκεντρισμού και απαρχή της ρεμούλας και της διαπλοκής, δεν αφήνει αμέτοχο ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών γιατί αυτοί ψηφίζουν τους παράγοντες, αυτοί συναλλάσσονται μαζί τους!
Η κοινωνία των πολιτών, ένα κίνημα γειτονιάς ή τελικά μία δημοτική παράταξη θα βρεθεί απέναντι σε τέτοιου είδους πολίτες.
Ή θα τους κανακέψει συνεχίζοντας την πολιτική της διαμεσολάβησης ή θα αντιπαρατεθεί προτείνοντας όχι μόνο την αποκέντρωση αρμοδιοτήτων αλλά και ευθυνών, όποιων ευθυνών πηγάζουν απ’ αυτές τις αρμοδιότητες.
Στην παρούσα φάση, με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Προθύμων Ανεξαρτήτων, μια συσπείρωση πολιτών, για την επίτευξη των παραπάνω (και πολλών άλλων), θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσει τη δυσαρέσκεια των πολιτών απ’ τη συνεχιζόμενη λιτότητα, τη φτωχοποίηση, τις εξώσεις, τους πλειστηριασμούς κ.ά.

Απέναντι σ’ αυτά, η κίνηση πρέπει να έχει τα χέρια της λυμένα, να μη δεσμεύεται από πουθενά, να ενεργεί χωρίς προκαταλήψεις και να προτείνει νέες μορφές αντίστασης.

Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΡΧΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
Σκοπός τούτου του κειμένου είναι ν’ αναδείξει μια εκτίμηση για τη συγκυρία ακριβώς που περνάμε. Ότι δηλαδή πρέπει να μπει ένα τέρμα στις στρεβλώσεις της στρατηγικής προς χάρη διαφόρων τακτικών.
Ποτέ άλλοτε όσο σήμερα δεν ήταν τόσο επιτακτική η ανάγκη για την οικολογία να μη λαϊκίζει και να επικεντρωθεί σ’ ένα κοινωνικΟ-οικονομικό πρόγραμμα απευθυνόμενη στο πρώτο κόμμα στην Ευρώπη, αυτό της ΑΠΟΧΗΣ.
Να επικεντρωθεί στις αξίες της ελευθερίας, της ανοχής και τoυ πλουραλισμού.
Να πει και να δείξει ξεκάθαρα τι θέλει και να εφαρμόσει πολιτικές αρχές. Υπάρχουν βασικοί άξονες και αρχές που πρέπει να υποστηριχτούν σταθερά: 

- Απορρίπτουμε την εργαλειοποίηση της ΤΑ και τη χρησιμοποίησή της σαν βάθρο για το πέρασμα στην κεντρική πολιτική ή για αποκόμιση προσωπικού οφέλους.

- Αρνούμαστε να δημιουργήσουμε ευκαιριακή συνάθροιση από πολιτικούς παράγοντες, επιχειρηματίες, ψηφομάνες (όπως λέγονται), που την επαύριο των εκλογών θα διαλύσουν το σχήμα στα εξ ων συνετέθη. Επιθυμούμε σταθερή και μόνιμη δημοτική κίνηση σε κατευθείαν σύνδεση με την κοινωνία των πολιτών από την οποία εξάλλου αδειοδοτείται για να κατέβει στις εκλογές.

- Θεωρούμε άχρηστο αλλά και επικίνδυνο το «χρίσμα» από οποιονδήποτε κομματικό χώρο. Μια κίνηση πολιτών οφείλει να έχει τα χέρια ελεύθερα, να μη δεσμεύεται από πουθενά, να ενεργεί χωρίς προκαταλήψεις και να προτείνει νέες μορφές αντίστασης. Πρωτοβουλίες δηλαδή και ενέργειες που να προωθούν:
· Την αναγκαία σήμερα παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας η οποία περνά μέσα από την ενίσχυση της τοπικοποίησης και της περιφερειοποίησης της οικονομίας. Αυτά όμως προϋποθέτουν αποκέντρωση με αυτοδιοίκηση και δημοκρατία, που σημαίνει συνθέσεις και διαδικασίες συμμετοχής και άμεσης δημοκρατίας.
· Τη με αμεσοδημοκρατικούς όρους ενίσχυση της κοινωνικής οικονομίας σε επίπεδο γειτονιάς, χωριού, πόλης, περιφέρειας κλπ.
· Τη συλλογική υπεράσπιση βασικών δικαιωμάτων όπως είναι η πρόσβαση στο νερό, ηλεκτρικό, φροντίδα υγείας.
· Όχι μόνο την κατάργηση φυλετικών, κοινωνικών, σεξιστικών, τοπικιστικών, ηλικιακών κ.ά. διακρίσεων, αλλά και τη στήριξη κάθε ενέργειας που τις πολεμά.

Η Άμεση Δημοκρατία και οι αρχές λειτουργίας της είναι κεφαλαιώδους σημασίας για μας. Έτσι λοιπόν:

- Η συναίνεση σαν πρώτη επιδίωξη

- Η εναλλαγή των θέσεων στα όργανα και τους θεσμούς.

- Η ανακλητότητα όλων μετά από αίτημα εκείνων που τους επιλέγουν

Ολοκληρώνουν τις προϋποθέσεις για μια ριζοσπαστική κίνηση πολιτών που διεκδικεί λόγο ύπαρξης και την επαύριο των εκλογών.


Υ.Γ. Οι εκτιμήσεις και οι προτάσεις είναι βασισμένες στην προσωπική μου εμπειρία από την ενασχόληση με την ΤΑ στην επαρχία.